شرکت‌ها برای رشد و توسعه خود نیازمند سرمایه‌گذاری هستند. مطابق فرضیه قراردادهای کارا مدیران باید از بین طرح‌های مختلف سرمایه‌گذاری، سرمایه‌گذاری بهینه را انتخاب کنند. پژوهش‌های پیشین به بررسی رابطه عوامل مختلف سطح شرکت مانند ساختار سرمایه و کیفیت گزارشگری مالی با کارایی سرمایه‌گذاری پرداخته‌اند اما در خصوص تأثیر افشا عوامل ریسک شرکت‌ها توجه کمی شده است. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر افشای ریسک بر کارایی سرمایه‌گذاری شرکت‌هاست. مطابق مبانی نظری و پژوهش‌های پیشین انتظار می‌رود بین افشای ریسک و کارایی سرمایه‌گذاری شرکت‌ها رابطه معناداری باشد. برای محاسبه شاخص افشای ریسک شرکت‌ها از روش تحلیل محتوی دستی استفاده‌شده است و شاخص افشای ریسک از طریق طبقه‌بندی ریسک‌های افشاشده شرکت‌ها در قالب چهار زیرمجموعه کلی ریسک‌های مالی، عملیاتی، قوانین و مقررات و استراتژیک و با استفاده از مدل میهکنن (2012) محاسبه‌شده است. همچنین برای سنجش کارایی سرمایه‌گذاری از مدل چن و همکاران (2014) استفاده‌شده است. نمونه تحقیق شامل 60 شرکت برای بازه زمانی 1388 تا 1395 است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که افشای ریسک بر کارایی سرمایه‌گذاری شرکت‌ها تأثیر مثبت و معناداری دارد یعنی با افزایش افشای ریسک، کارایی سرمایه‌گذاری شرکت‌ها افزایش می‌یابد. پرونده مقاله