هلیکوباکتر پیلوری یک باکتری گرم منفی است که در بافت معده بیش از نیمی از جمعیت جهان استقرار یافت می‌شود و اصلی‌ترین عامل خطر برای ایجاد سرطان معده است. هلیکوباکتر پیلوری به عنوان شایع‌ترین پاتوژن باکتریایی در انسان می‌باشد و ارتباط معناداری بین عفونت هلیکوباکتر پیلوری و سرطان معده وجود دارد. اتوفاژی یک فرآیند حفاظتی مورد استفاده توسط سلول‌های یوکاریوتی برای حفظ هوموستازی سلول و دفاع در برابر حمله میکروب‌های پاتوژن است. هلیکوباکتر پیلوری می‌تواند موجب القای فرایند اتوفاژی در سلول‌های اپیتلیال معده و فاگوسیت‌های حرفه‌ای همچون ماکروفاژ‌ها و سلول‌های دندریتیک شود. پروتین‌های بازدارنده تومور مانند فسفاتازها، هومولوگ تنسین، P53 و پروتین رتینوبلاستوما با اثر مثبت موجب تنظیم اتوفاژی می‌شوند، در مقابل ترکیبات انکوژن از قبیلBCL-2 و مسیرهای AKT/TOR نقش بازدارندگی در فرآیند اتوفاژی دارند. با این وجود، ارتباط بین تنظیم اتوفاژی و فرآیند تومورزایی همچنان ناشناخته است. در هنگام عفونت هلیکوباکتر پیلوری و پس از القای اتوفاژی، باکتری می‌تواند از طریق تنظیم کاهشی پروتین‌های اتوفاژی از این فرآیند فرار و یا این که باکتری از اتوفاگوزوم به عنوان محل مناسبی برای بقای داخل سلولی استفاده کند. همچنین، اتوفاژی می‌تواند منجر به بقای سلولی یا مرگ سلولی در هنگام سرطان معده شود. در نتیجه، نقش عفونت هلیکوباکتر پیلوری در القا و یا مهار فرآیند اتوفاژی و تاثیر آن بر مسیرهای مرتبط با سرطان‌زایی معده یک موضوع مورد بحث است که نیازمند مطالعات بیشتر به منظور درک برهم کنش‌های میکروب و اتوفاژی می‌باشد. پرونده مقاله