پوسیدگی دندان از مهم ترین معضلات سلامت عمومی در جوامع مختلف می باشد. فعالیت باکتری های تولید کننده اسید به ویژه بیوفیلم های استرپتوکوکوس موتانس اصلی ترین عامل ایجاد کننده این عارضه محسوب می شود. ایجاد بیوفیلم های باکتری مذکور منوط به حضور آنزیم گلوکوزیل ترانسفراز است که توسط ژن gtf کدگذاری می شود. هدف از این مطالعه ارزیابی تأثیر نانوکامپوزیت پلی ساکاریدی کیتوزان/کربوکسی متیل نشاسته/گرافن اکسید/سیلیسیوم دی اکسید (Cs-CMS-RGO-SiO2)،بر میزان بیان ژن‌های gtfD, gtfC, gtfB در استرپتوکوکوس موتانس با استفاده از روش RT-PCRدر تشکیل بیوفیلم دندانی است. گرافن اکسید به روش هامرز سنتز شد، سپس ترکیب دوگانه گرافن اکسید/سیلیسیوم دی اکسید و ترکیب چهارگانه کیتوزان/کربوکسی متیل نشاسته/گرافن اکسید/سیلیسیوم دی اکسید تهیه شدند و اثر ضدمیکروبی آن ها روی باکتری استرپتوکوکوس موتانس ATCC 35668و با روش میکرودایلوشن بررسی گردید. مورفولوژی و خصوصیات ساختاری نانوکامپوزیت توسط FTIR،SEM و DLS مورد بررسی قرار گرفت. بیان ژن‌های gtfD, gtfC, gtfBبا تکنیک RT-PCR بررسی شد. تحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS22و مقایسه میانگین ها براساسANOVAدر سطح 05/0 انجام شد. اندازۀ ذرات نانوکامپوزیت کیتوزان/کربوکسی متیل نشاسته/گرافن اکسید/سیلیسیوم دی اکسید در محدوده 3/25 - 19/21 نانومتربه دست آمد. نتایج طیف FTIRنشان دهنده تشکیل پیوند بین گرافن اکسید و سیلیسیوم دی اکسید، در نانوکامپوزیت می باشد. اثر ضدمیکروبی نانوکامپوزیت (203/0 میلی گرم برمیلی لیتر) به دست آمد. نتایج RT-PCRنشان داد، بیان ژن gtfCبه طور معناداری (049/0P=) درسلول های باکتری استرپتوکوکوس موتانس تحت درمان با کیتوزان/کربوکسی متیل نشاسته/گرافن اکسید/سیلیسیوم دی اکسید کاهش داشته، که نشان دهنده اثر قوی این نانوکامپوزیت در سرکوب ژن gtfC و کاهش تشکیل بیوفیلم است. ارتباط معناداری در بیان ژن های gtfB وgtfD، در سلول های تیمار شده با نانوکامپوزیت نسبت به گروه کنترل مشاهده نشد (067/0, P=187/0P=). طبق نتایج میزان بیان ژن gftCدر سلول های تحت درمان با نانوکامپوزیت کاهش داشته و این نانوکامپوزیت داری اثر قوی در سرکوب ژن gtfC و کاهش تشکیل بیوفیلم میکروبی دندان است. پرونده مقاله

رامنولیپید‌ها به گروه بیوسورفکتانت‌های گلیکولیپیدی متعلق هستند و اولین بار از باکتری سودوموناس آئروژینوزا جدا شدند. رامنولیپید‌ها به دلیل سمیت پایین، زیست تخریب پذیری و عملکرد انتخابی، جایگزین مناسبی برای سورفکتانت‌های صناعی هستند.در این مطالعه اثر نانوذرات طلا (Au) بر رشد و تولید بیوسورفکتانت سودوموناس آئروژینوزا PBCC5 مورد ارزیابی قرار گرفت. از غلظت های مختلف 1، 500 و 1000 میلی گرم در لیتر نانوذرات استفاده گردید. در این تحقیق کشش سطحی بیوسورفکتانت و شاخص‌های امولسیون‌سازی (24E) اندازه گیری شد. وجود نانوذرات برسطح باکتری توسط TEMو مورفولوژی نانوذرات توسط SEM بررسی گردید. اتصال نانوذرات به بیوسورفکتانت توسط TEM تأیید شد. نتایج نشان داد، نانوذرات طلا سمیت باکتریایی نداشتند، همچنین رشد باکتری و تولید بیوسورفکتانت را افزایش دادند. کشش سطحی همه نمونه ها از mN/m 72 آب مقطر به mN/m 32-35 کاهش یافت. پرونده مقاله

SBA-15 was prepared and then functionalized with N-methyl-N’-propyltrimethoxysilyl imidazolium chloride as ionic liquid moiety. The ionic liquid functionalized SBA-15 (SBA-IL) was characterized by different analytical techniques including FT-IR, N2 adsorption-desorption, TGA and SEM image. According to the obtained results it was found that the organic groups were grafted onto the pores of SBA-15 because its pore size and BET surface dropped after modification step. Then, it was used as an efficient nanoreactor in the synthesis of biologically active henna based benzochromene derivatives under solvent‐free conditions. Consequently, the catalyst acted efficiently under solvent free system and gave the products in high yields and short reaction times. Some of the obtained products exhibited antibacterial activities as well as tetracycline. پرونده مقاله

سابقه و هدف: آلودگی خاک به ترکیبات نفتی و نمک اغلب بطور همزمان رخ می دهد. هدف از این مطالعه جداسازی سویه های باکتریایی تحمل کننده نمک با توانایی حذف غلظت های مختلف انواع هیدروکربن های آروماتیک چند حلقه ای (PAHs) است. مواد و روش ها: در مقاله تحقیقی حاضر، از خاک آلوده به ترکیبات نفتی دهلران نمونه برداری شد. برای جداسازی سویه های باکتریایی تجزیه کننده PAHs، از محیط کشت غنی شده با انواع PAHs، به عنوان تنها منبع کربن و انرژی، استفاده شد. توانایی تحمل سویه های باکتریایی جدا شده در غلظت های مختلف نمک مورد مطالعه قرار گرفت. سویه باکتریایی مناسب، بر اساس توانایی تولید بیوسورفکتانت، انتخاب و تجزیه زیستی انواع مختلف PAHs توسط این سویه بررسی شد. تاثیر وزن مولکولی و غلظت اولیه انواع مختلف PAHs بر روی رشد سلولی سویه باکتریایی و میزان تجزیه زیستی مطالعه شد. نتایج: از میان سویه های جداسازی شده، لبدلا گواکجینسیس سویه KDI با توانایی رشد در غلظت بالاتر از 3 درصد نمک، و تولید بیوسورفکتانت انتخاب شد. نتایج نشان داد، این سویه باکتریایی توانایی تجزیه زیستی انواع مختلف PAHs را داشته و وزن مولکولی و غلظت اولیه PAHs، با تاثیر مستقیم بر روی رشد سلولی، به صورت غیر مستقیم بر میزان تجزیه زیستی تاثیر می گذارند. نتیجه گیری: از آن‌جا‌ ‌که نمک عامل بازدارنده در تجزیه زیستی است، استفاده از سویه باکتریایی تحمل کننده نمک با توانایی تجزیه زیستی PAHs، اهمیت زیادی در حذف این نوع آلاینده ها از محیط زیست دارد. پرونده مقاله