سابقه و هدف: پاستورلا مالتوسیدا یک پاتوژن اصلی حیوانی عامل ایجاد کننده نمونیا و سپتی سمی هموراژیک در گاو، گوسفند و بز، وبای پرندگان در مرغ و رینیت آتروفیک در خوک و همچنین یک پاتوژن فرصت طلب انسانی است. در این پژوهش، پاسخ های ایمنی هومورال و سلولی و ایمنی محافظتی القا شده توسط واکسن غیرفعال شده با آهن همراه با دو نوع DNA باکتریایی مختلف به عنوان اجوانت مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش‌ها: ابتدا پاستورلا مالتوسیدا بر روی محیط BHI broth کشت داده شد. سپس با استفاده از کلرید آهن غیرفعال گردید. از ژل هیدروکسید آلومینیوم و DNA باکتری های پاستورلا مالتوسیدا نوع A (DNA هم تیپ) و پاستورلا مالتوسیدا نوع B (DNA غیرهم تیپ) به عنوان اجوانت استفاده شد. موش های نژاد BALB/c با دو دوز از واکسن های غیرفعال شده به فاصله 2 هفته ایمن و 4 هفته پس از ایمن سازی دوم (دوز بوستر) چالش گردیدند. سپس عیار آنتی بادی سرم با روش الایزا به صورت هفتگی اندازه گیری شد. پاسخ ایمنی سلولی 28 روز پس از ایمن سازی با استفاده از آزمون DTH و اندازه گیری اینترلوکین 6 و 12 بر روی نمونه های سرم حیوانات هدف ارزیابی گردید.یافته‌ها: نتایج نشان داد که عیار آنتی بادی در گروه های دریافت کننده اجوانت bDNA نسبت به گروه دریافت کننده اجوانت آلوم و گروه های کنترل بالاتر بود. بالاترین سطح آنتی بادی (0.372) از گروه IIA+AbDNA به دست آمد. میزان محافظت در گروه های ایمن شده با اجوانت هم تیپ AbDNA بهتر از سایر گروه ها بود و 100 درصد موش های این گروه پس از چالش زنده ماندند. بالاترین عیار سرمی اینترلوکین های 6 و 12 مربوط به گروه IIA+AbDNA بود.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که bDNA یک اجوانت مؤثر است و به دلیل ویژگی تحریک کننده می تواند به عنوان القاکننده پاسخ های ایمنی هومورال و سلولی در تولید واکسن مورد استفاده قرار گیرد. همچنین یافته ها توانایی بهتر bDNA هم تیپ در ایجاد پاسخ های ایمنی را نشان داد. پرونده مقاله