در این تحقیق قابلیت کالوس‌زایی و باززایی چهار لاین گندم به نام‌های C-D-4, C-D-6, C-D-8, C-D-9 و سه رقم جو به نام-های (افضل، والفجر و کویر) از روی ریزنمونه‌های جنین بالغ مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای کالوس‌زایی گندم از محیط کشت ML1G1 حاوی سه سطح از تنظیم کننده رشدی 2, 4-D و برای باززایی از محیط کشت ML1R3 حاوی سه سطح تنظیم کننده رشدی Kin و BAP استفاده شد. برای کالوس‌زایی جو از محیط کشت ML1G1 حاوی سه سطح تنظیم کننده رشد 2, 4-D و برای باززایی از محیط کشت ML1R3حاوی سطوح مختلف تنظیم کننده رشد BAPو Kin استفاده شد. ارزیابی کالوس‌زایی ارقام مختلف گندم، نشان داد که بیشترین میزان کالوس‌زایی مربوط به لاین C-D-9 (55/79%( و همچنین در سطوح مختلف تنظیم کننده رشد توفوردی بیشترین میزان کالوس‌زایی مربوط به سطح 4/2 میلی‌گرم در لیتر (77/58%) بود. ارزیابی باززایی ارقام گندم، نشان داد که بیشترین میزان باز‌زایی مربوط به لاین C-D-9 (66/20%( و همچنین در محیط‌های کشت متفاوت بیشترین میزان باز‌زایی مربوط به محیط کشت 2 میلی‌گرم در لیتر Kin (22/27%) بود. نتایج ارزیابی کالوس‌زایی ارقام مختلف جو، نشان داد که بیشترین میزان کالوس‌زایی مربوط به رقم افضل (33/65%( و همچنین در سطوح مختلف تنظیم کننده رشد توفوردی بیشترین میزان کالوس‌زایی مربوط به سطح 5/3 میلی‌گرم در لیتر (66/50%) بود. بیشترین میزان باز-زایی مربوط به رقم افضل (55/13%( و همچنین در محیط‌های کشت متفاوت بیشترین میزان باز‌زایی مربوط به محیط کشت 2 میلی‌گرم در لیتر BAP (20%) بود. پرونده مقاله