مقدمه: غذاهای سریع و سرد، به علت عدم نیاز به زمان پخت و هنگام آماده سازی با دست کارگران رستوران در تماس هستند، خطرات میکروبیولوژیکی مصرف کنندگان از این محصولات افزایش یافته است. هدف از این تحقیق بررسی آلودگی استافیلوکوکوس اورئوس در نمونه های غذایی با روش واکنش زنجیره ای پلیمراز بود. روش کار: در این تحقیق تعداد 50 نمونه از موادغذایی (همبرگر دست ساز، فلافل، سمبوسه سیب زمینی، سمبوسه پیتزایی، کباب، سالاد ماکارونی) از 10 فست فود فروشی در سطح شهرستان سیرجان در یک بازه زمانی 3 ماهه از ابتدای تیر لغایت پایان شهریور 1396 جمع آوری گردید. همچنین 36 نمونه ی سواب بینی از کارکنان آن ها تهیه شد و توسط آزمون های میکروبیولوژی و مولکولی از نظر حضور استافیلوکوکوس اورئوس مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج: آلودگی مواد غذایی به استافیلوکوکوس اورئوس 6 درصد و آلودگی کارکنان به این باکتری، 44/19 درصد بود. بیشترین حساسیت به آنتی بیوتیک کوتریموکسازول، سفتی زوکسیم، سیپروفلوکساسین به ترتیب 100، 90، 90 درصد و بیشترین مقاومت به آنتی بیوتیک کانامایسین، لینزولید، آزیترومایسین به ترتیب 60، 35، 30 درصد گزارش شد. نتیجه گیری: بر اساس نتیجه ی تحقیق حاضر می توان گفت، از آنجا که مراحل تهیه و تولید همبرگر دست ساز، فلافل، سمبوسه، کباب و سالاد ماکارونی در ایران به صورت دستی است، احتمال آلودگی مواد غذایی از طریق نیروهای انسانی کاملا وجود دارد. لذا آموزش بهداشت شخصی و محیط به منظور کاهش میزان استافیلوکوکوس اورئوس در افرادی که در تهیه غذا نقش دارند از اهمیت بالایی برخوردار است. پرونده مقاله

سابقه و هدف: روش های زیستی مانند فروشویی زیستی روش های سازگار با محیط هستند که می توانند جایگزین روش های شیمیایی و فیزیکی استخراج فلزات شوند. این مطالعه با هدف استحصال کامل طلا در دو فاز میکروبی از سنگ معدن سولفیدی موته انجام شد. مواد و روش ها: برای جداسازی باکتری های اکسید کننده آهن نمونه های معدنی در محیط کشت مایع 9K کشت شد. در فاز اول فروشویی سنگ معدنی با قطر ذره ای مختلف، تهیه و به میزان 1% به محیط استاندارد افزوده شد. پس از مدت 7 روز با روش پراش اشعه ایکس از نظر وجود کانی های سولفیدی ارزیابی گردید. برای جداسازی باکتری های تولید کننده سیانید از محیط جامد تریپتیکاز سوی آگار استفاده شد. در فاز دوم ماده فروشویی شده حاصل از مرحله اول تحت اثر باکتری های سیانوژن قرار گرفت. در نهایت رسوبات و مایع باقی مانده با روش اسپکتروسکوپی ICP ارزیابی شد. یافته ها: بر اساس نتایج حاصله، باکتری جدا شده از معدن سرچشمه از قدرت بالایی در اکسیداسیون آهن برخوردار بود. به طوری که پس از 7 روز پیریت را از سنگ معدن حذف نمود. در فاز دوم باکتری جدا شده از خاک زراعی تنکابن، توانست طلا را به میزان 0.023 میلی گرم بر لیتر بازیابی نماید. بهترین میزان بازیابی طلا در اسیدیته برابر با 7 گزارش شد. نتیجه گیری: باکتری های جدا شده در این پژوهش قادر بودند طلا را در یک فرایند میکروبی دو فازی، از سنگ معدن سولفیدی جدا و با تولید سیانید، آن را به صورت محلول در محیط بازیابی کنند. پرونده مقاله