آبکاری پوشش های آلیاژی نیکل –آهن در ترکیب جدیدی از الکترولیت صورت گرفت. دما، میزان ساخارین و نحوه همزدن حمام به عنوان عوامل موثر بر ساختار، مورفولوژی و درصد پوشش های آلیاژی، مورد بررسی قرار گرفتند. پوشش‌های آلیاژی نیکل-آهن با ضخامت µm 100 پس از 3 ساعت آبکاری در دماهای 25، 45 و °C75 ، در حضور مقادیر مختلف ساخارین (1، 3، 5 و g/L10) در 8/3pH= و دانسیته جریان mA/cm2 100 حاصل شدند. تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی و الگو پراش اشعه ایکس سطح پوشش‌ها، حاکی از وجود ساختار گل کلم شکل و دانه‌بندی نانومتری ( nm65/26) می باشد. افزایش دما به علت افزایش حلالیت نیکل در حمام، افزایش رسانایی، افزایش بازده و کاهش پلاریزاسیون کاتد و آند، سبب افزایش میزان نیکل و کاهش آهن در پوشش شد. به علاوه کاهش اندازه دانه و کاهش زبری سطح نیز با افزایش دمای آبکاری حاصل شد. مقدار بهینه ساخارین در حمام g/L1 تعیین شد که به علت افزایش پتانسیل کاتدی اضافی و جلوگیری از رشد دانه ها، سبب افزایش نرخ جوانه زنی و در نتیجه کاهش اندازه دانه در پوشش شد. مقادیر بیشتر ساخارین با وجود تاثیر ساخارین در ریز کردن اندازه دانه، به علت وجود ذرات زیاد ساخارین در پوشش باعث افزایش زبری سطح شد. همزدن مغناطیسی به علت مغناطیسی بودن پوشش آلیاژی، سبب تغییر مورفولوژی پوشش ها شد. به منظور دستیابی به پوشش آلیاژی بهینه با چسبندگی مناسب و حداقل کرنش داخلی، حفره و ناخالصی، آبکاری الکتریکی در حضور g/L1 ساخارین در دمای °C25 و با همزن مکانیکی صورت گرفت. پرونده مقاله

کایتوسن و مگنتیت هردو ماده ای زیست سازگار و زیست تخریب پذیر هستند. در این مقاله نانوکامپوزیت کایتوسن طبیعی و مگنتیت با روش جدید رسوب دهی در جا ساخته شده است. کایتوسن به کار رفته شده در این نانوکامپوزیت از پوست میگوی صید شده از خلیج فارس، استخراج شده و درصد استیله زدایی آن برابر با 5/73 درصد می باشد. مورفولوژی سطح این نانوکامپوزیت، اندازه نانوذرات مگنتیت رسوب داده شده در زمینه کایتوسن و همچنین تعیین گروه های عامل مواد تشکیل دهنده آن به ترتیب با میکروسکوپ الکترونی روبشی(SEM) ، میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM) و اسپکتروسکوپی مادون قرمز (FTIR) انجام شده است. تشخیص نانوذرات مگنتیت و بررسی اندازه بلور آن با آنالیز تفرق اشعه ایکس (XRD) انجام گردید که نتیجه حاصل 5/23 نانومتر بود. اندازه گیری های مغناطیسی به کمک دستگاه VSMنشان داد که شدت مغناطیس اشباع برابر با emug-104/3 می باشد، همچنین مقدار نیروی کورسیو برابر با Oe39/128 است. نانوکامپوزیت کایتوسن/مگنتیت با مقدارکمترمگنتیت مغناطیس اشباع کمتری دارد. این نتایج نشان دادند که نانوکامپوزیت حاصل پارامغناطیس می باشد. همچنین به منظور بررسی زیست سازگاری، نمونه های تولید شده در حضور سلول های بنیادی کشت داده شدند و نتایج بدست آمده زیست سازگاری نانوکامپوزیت حاصل را تایید کرد. پرونده مقاله

پرونده مقاله

مطالعه پارامترهای مختلف از قبیل دما و غلظت ممانعت کننده بر رفتار ممانعت‌کنندگی یک ماده در پژوهش های مختلف مورد بحث و بررسی بوده است. حال‌آنکه بررسی هم‌زمان اثر هر دو پارامتر و همچنین تداخل اثر آن ها مبحثی کمتر پرداخته شده است که نیازمند دیدی دقیق‌تر است و بحث پژوهش حاضر می‌باشد. در این پژوهش یک ممانعت کننده امیدازولینی با استفاده از اولئیک اسید و دی اتیلن تری آمین (DETA) تولید شد. مشخصه یابی ترکیب تولید شده به‌وسیله روش‌های FTIR و HNMR صورت پذیرفت. همچنین به‌منظور بررسی خواص ممانعت‌کنندگی ترکیب تولید شده، آزمون­های پلاریزاسیون تافل و طیف‌سنجی امپدانس الکتروشیمیایی (EIS) در محیط %NaCl 3wt  اشباع از گاز CO₂ انجام شد. پتاسیم یدید نیز به محیط حاوی ممانعت کننده افزوده شد و تأثیر آن مورد بررسی قرار گرفت. میزان بهینه نرخ خوردگی­هایی که به‌وسیله آزمون های الکتروشیمیایی اندازه‌گیری شد به کمک نرم‌افزار Design Expert 10.0.7، با طراحی central composite design و روش response surface  تخمین زده شد. نرم‌افزار DOE پیش‌بینی می‌کند که بیشترین ممانعت‌کنندگی از خوردگی در دمای 25^oC و با غلظت ppm 100 از ممانعت کننده سنتز شده و با حضور ppm KI 2000 اتفاق می افتد. نرخ خوردگی و مقاومت پلاریزاسیون پیش‌بینی شده در این شرایط توسط نرم افزار، به ترتیب µm/year 8.822 و Ω  35339 می‌باشد. رفتار جذبی ممانعت کننده تولید شده با ایزوترم جذب Langmuir مطابقت دارد و افزودن KI تأثیری بر مکانیزم جذب ندارد.
  پرونده مقاله

 در این پژوهش یک حمام آبکاری الکتریکی جدید، جهت رسوبدهی پوششهای آلیاژی پایه نیکلی Ni-Zn-P و نانوکامپوزیتی Ni-Zn-P/nano SiC روی ورق فولادی کم کربن معرفی شد. بهینهی ترکیب شیمیایی حمام نیز با بررسی مقدار ترک در پوشش به کمک میکروسکوپ روبشی الکترونی (SEM) تعیین شد. همچنین، مقایسهای بین رفتار خوردگی پوششهای آلیاژی بدست آمده از حمام با غلظتهای متفاوت اسید فسفریک و پوششهای نانوکامپوزیتی نیز در محلول 3/5%wt کلرور سدیم به وسیلهی نمودار های تافل و امپدانس مورد بررسی قرار گرفت. پرونده مقاله

       در این پژوهش مراحل تشکیل پوشش پرم‌الوی نانوکریستالی به روش آبکاری الکتریکی بررسی شد. آبکاری الکتریکی آلیاژ پرم‌الوی(%wt.  80 نیکل و %wt. 20 آهن) در دمای 25 درجه سانتی‌گراد با اعمال دانسیته جریان mA/cm²100پس از گذشت زمان 8 ساعت و با استفاده از همزن مکانیکی با دور rpm160 در 8/3pH= انجام شد. جهت کنترل pH حمام در حین آبکاری الکتریکی از بوریک اسید به عنوان بافر استفاده گردید. برای بررسی مراحل ایجاد (جوانه‌زنی، رشد سه بعدی و پیوستگی) ساختار گل کلم شکل پوشش، تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی در زمان‌های گوناگون تهیه گردید. هم چنین به منظور بررسی تاثیر پارامترهای موثر بر زبری سطح، پوشش‌دهی در دما (25، 45 و 75 درجه سانتی‌گراد)، زمان‌ (3 و 8 ساعت) و مقادیر مختلف ساخارین موجود در حمام آبکاری الکتریکی (10، 5 ، 3 و 1 گرم بر لیتر) و نوع همزدن ( مغناطیسی و مکانیکی)، صورت گرفت. نتایج تست زبری‌سنجی نشان داد که کاهش میزان ساخارین موجود در حمام، استفاده از همزن مغناطیسی، کاهش زمان آبکاری و افزایش دما، سبب کاهش زبری سطح پوشش‌های آلیاژی پرم‌الوی شد. نتایج آزمون کوانتومتری بیان می کند که افزایش دما علاوه بر کاهش زبری پوشش، سبب تغییر میزان عناصر آلیاژی نیز می‌شود. نتایج آزمون پراش پرتو ایکس نشان داد که افزودن ساخارین علاوه بر ایجاد ساختار نانویی، سبب کاهش تنش در زمان‌های طولانی آبکاری می‌شود. پرونده مقاله