Membrane technology has attracted significant research attention due to its many advantages in gas separation. In the present study, Blended membranes were fabricated utilizing sulfonated poly (ether ether ketone) (SPEEK) and poly (etherimide) (PEI) with varying quantities of multi-wall carbon nanotubes (MWCNTs) (up to 2 wt.%). The membranes produced were analyzed using X-ray diffraction (XRD), scanning field emission electron microscopy (FESEM), and Fourier transformed infrared spectroscopy (FTIR). The impact of the SPEEK/PEI composition on membrane selectivity was examined at various feed pressures ranging from 2 to 8 bar. The selectivity and gas permeability values varied between the individual polymers and showed systematic fluctuations with changes in the SPEEK/PEI content in the blends. The incorporation of MWCNTs into the blend resulted in an enhancement of the CO2/ N2 selectivity. The membrane containing the same amount of SPEEK and PEI, along with 1 wt.% of MWCNTs (designated as SP55M1), exhibited an approximately 22% increase in the selectivity of CO2/N2 compared to the pristine membrane. پرونده مقاله

In this study, a vapor permeation-integrated heterogeneous catalytic esterification reaction was investigated to improve the ester conversion of propionic acid and isopropanol. The reaction was carried out using Amberlyst 15 (Rohm & Haas) as a catalyst with different weight fractions of 3%, 4%, 10%, and 12% wt. relative to propionic acid. A hydrophilic PERVAP®2201 membrane (Sulzer) was used to remove water vapor from the glass reactor. Different molar ratios (1:1, 1.5:1, and 3:1) of alcohol to acid were used in the feed mixture. Applying the coupled membrane system, using 12wt.% of catalyst, increased the acid conversion from 39% (when no membrane was employed) to nearly 90% for three hours after the beginning of the process.   پرونده مقاله

نانوذره سرامیکی سیلیسیم کاربید (SiC) در روغن پایه به منظور بررسی خواص اصطکاک و سایش در مبحث تریبولوژیکی مورد بررسی قرار گرفت. نانو ذرات در درصدهای وزنی 0.25، 0.5، 1 و 5 به روغن پایه اضافه شد. جهت افزایش پایداری نانوذره SiC در روغن پایه از اولئیک اسید جهت اصلاح سطح استفاده شد و برای مشخصه یابی از دستگاه‌های میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدانی (FESEM)، پراش پرتوایکس (XRD) و طیف‌سنج مادون‌قرمز با تبدیل فوریه (FTIR) استفاده شد. این بررسی برای روغن‌پایه SN500HVI از شرکت نفت سپاهان ایران انجام شد. آزمون‌های سایش و اصطکاک روی مخلوط نانوذره و روغن SN500HVI صورت پذیرفت. اثرات تریبولوژیکی روغن پایه/ نانوذره با استفاده از آزمون آزمایشگاهی پین روی دیسک مطابق با روش استاندارد آزمون ASTM G99 بررسی شد. بر اساس نتایج به‌دست‌آمده از XRD میانگین اندازه نانو ذرات اصلاح سطح شده کمتر از 30 نانومتر به دست آمد. مخلوط روغن پایه/ نانوذره با غلظت‌های 25/0، 5/0 و 1 درصد وزنی به ترتیب موجب کاهش 26%، 15% و 4% در ضریب اصطکاک شد. این رفتار تریبولوژیکی ناشی از نشستن و چسبیدن نانو ذرات روی سطوح درگیر سایش می‌باشد. همچنین توپوگرافی سطوح فرسایش یافته با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی (FESEM) آنالیز شد. نتایج نشان دادند که نانوذره SiC با توجه به مناسب بودن خواص فیزیکی همچون سختی مناسب، شکل کروی و سطح ویژه بالا می‌تواند افزودنی مؤثری جهت بالا بردن کیفیت روغن روانکار در بحث کاهش اصطکاک و سایش به شمار آید. پرونده مقاله

جهت رفع مشکلات ناشی از استفاده از حلال‌های شیمیایی نظیر محلول‌های آمینی و محلول کاستیک، از یک برج جذب تک حبابی برای بررسی تأثیر نانوسیالات پایه آبی با نانوذرات اکسیدنیکل بر فرآیند جذب گاز دی اکسید کربن استفاده شد. برای انجام این کار، دی‌اکسید کربن، به صورت تک حباب‌هایی از انتهای یک ستون شامل نانوسیال آب/اکسید نیکل پرشده، وارد شده و ضرایب انتقال جرم و میزان جذب مورد بررسی قرار گرفته شد. برای بررسی اثر کسروزنی نانو ذرات بر فرآیند انتقال جرم در برج تک حبابی سطوح مختلف مورد بررسی قرار گرفته شد. نتایج نشان داد که نانوذرات اکسید نیکل آبگریز بوده و افزودن ماده فعال سطحی به نانوسیال موجب بالا رفتن بار الکتریکی سطحی نانوذرات اکسید نیکل شده و قطبیت سطح را برای جذب گاز بالا می برند. به این ترتیب گاز دی‌اکسید کربن به دلیل ماهیت بسیار قطبی بر سطح نانوذرات جذب شده واین پدیده موجب افزایش تا 270 درصدی میزان جذب گاز مذکور در نانوسیال نسبت به سیال پایه شد. بیشینه مقدار شار انتقال جرم برای جذب دی‌اکسید کربن با نانوسیال حاوی نانوذرات اکسیدنیکل در کسر وزنی نانوذرات 1/0 درصد مشاهده شد. در انتها نیز یک رابطه تجربی برای تخمین ضریب انتقال جرم گاز دی‌اکسید کربن ارائه گردید که این رابطه تابعی از رژیم جریان و نوع نانوسیال می‌باشد. نتایج نشان داد که مقدار خطای محاسبات برای مدل ارائه شده، کمتر از 20% است و این مدل می توند با تقریب مناسبی نتایج آزمایشگاهی را تخمین بزند. پرونده مقاله