زمینه و هدف: یکی از مهم‌ترین آلاینده های محیط زیست در پساب صنایع، رنگ می باشد که برای انسان خطرناک بوده و محیط زیست را آلوده می نماید. هدف از این پژوهش تعیین مقدار بهینه نانوذرات دی‌اکسیدتیتانیوم در کامپوزیت دی‌اکسیدتیتانیوم/بنتونیت جهت ‌رنگ‌بری سونوفتوکاتالیستی رنگ متیل‌اورانژ بود. روش بررسی: در این بررسی، از بنتونیت به عنوان پایه برای تثبیت فتوکاتالیست دی‌اکسیدتیتانیوم استفاده شد و مقدار بهینه نانوذرات تثبیت شده دی‌اکسیدتیتانیوم در کامپوزیت دی‌اکسیدتیتانیوم/بنتونیت جهت ‌رنگ‌بری سونوفتوکاتالیستی رنگ متیل‌اورانژ مورد ارزیابی قرار گرفت و شرایط بهینه عملکرد فرایند سونوفتوکاتالیستی در حذف رنگ شامل اثر پارامترهای pH ، غلظت متیل اورانژ و غلظت نانوکامپوزیت نیز مورد مطالعه قرار گرفتند. یافته‌ها:خواص ساختاری فتوکاتالیست‌های تثبیت شده و نانوذرات دی‌اکسیدتیتانیوم بدون پایه با استفاده از آنالیزهای میکروسکوپ ‌الکترونی‌ روبشی، اسپکتروفتومتر طیف جذبی و پراش‌پرتوایکس مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت، امکان استفاده مجدد از فتوکاتالیست در 3 دوره مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج میکروسکوپ‌الکترونی‌روبشی، کم کردن مقدار دی‌اکسیدتیتانیوم موجب کاهش تعداد نانو ذرات تشکیل شده بر روی سطح بنتونیت شد. آنالیزهای اسپکتروفتومترطیف‌جذبی و پراش‌پرتوایکس نشانگر تشکیل موفقیت آمیز کامپوزیت بود. مقدار بهینه نانوذرات دی‌اکسیدتیتانیوم در کامپوزیت دی‌اکسیدتیتانیوم/بنتونیت جهت ‌رنگ‌بری سونوفتوکاتالیستی رنگ متیل‌اورانژ با نسبت پودر دی‌اکسیدتیتانیوم به بنتونیت 5:1/2 بدست آمد. بحث و نتیجه گیری: تحقیق انجام شده نشان داد افزایش مقدار فتوکاتالیست در محیط واکنش باعث افزایش سرعت و راندمان واکنش رنگبری شده اما افزایش بیش از اندازه آن تاثیر منفی بر واکنش داشت. بهترین شرایط به دست آمده در تخریب رنگ مورد مطالعه با استفاده از نانو کامپوزیت دی‌اکسیدتیتانیوم / بنتونیت شامل pH اسیدی 4 بود. با توجه به نتایج به‌دست آمده، با افزایش غلظت رنگزا مدت زمان رنگبری افزایش ‌یافت. در نهایت بازده سونوفتوکاتالیستی کامپوزیت پس از سه بار استفاده مجدد قابل قبول بود. پرونده مقاله

زمینه و هدف: یکی از کاربردهای مهـم نـانوذرات دی‌اکسیدتیتانیوم در از بـین بردن میکروارگانیسم‌‌های مولد فساد در مـواد غـذایی و آب آشـامیدنی و تصفیه فاضلاب می‌باشـد. روش بررسی: نانوکامپوزیت‌های بنتونیت /دی‌اکسید تیتانیوم خالص و دوپ‌شده 3، 5 10 درصد نقره با روش روش نمک مذاب تهیه شد. در ایـن پژوهش از خاصیت میکروب‌کشی نانوکامپوزیت بنتونیت /دی‌اکسید تیتانیوم دوپ‌شده با نقره اسـتفاده شــد و میــزان تــأثیر آن را بــر روی دو میکروارگانیســم شـاخص مولـد فسـاد در مــواد غـذایی یعنی اشرشــیا کلــیو اســـتافیلوکوکوس اورئـــوستحت نور ماوراءبنفش و مرئی مورد آزمون قرار گرفت. همچنین، فعالیت فتوکاتالیستی این نانوکامپوزیت‌ها برای حذف آلاینده ی رنگی متیل اورانژ نیز بررسی شد. نانوکامپوزیت‌های تهیه شده توسط پراش اشعه‌ایکس، میکروسکوپ‌الکترونی، تجزیه و تحلیل عناصر و طیف سنجی بازتابی شناسایی شدند. یافته‌ها: تجزیه و تحلیل میکروسکوپ الکترونی تجمع نانوذرات کروی دی‌اکسید تیتانیوم تشکیل شده بر روی سطح بنتونیت را نشان‌ می‌داد. بر اساس آنالیز پراش اشعه ایکس با روش ارائه شده در این تحقیق سنتز نانوذرات دی‌اکسید تیتانیوم با فاز آناتاز با‌ اندازه کمتر از 50 نانومتر میسر شد. آنالیز عنصری نشان گر حضور یون نقره در ساختار نانوکامپوزیت‌های بنتونیت/دی اکسید تیتانیوم بود. با توجه به نتایج طیف سنجی بازتابی، افزایش مقدار نقره دوپ شده در نانوکامپوزیت دی‌اکسید تیتانیوم/بنتونیت باعث افزایش جذب قابل ملاحظه نور مرئی ‌شد. بر اساس نتایج حاصله، بنتونیت هیچ خاصیت ضد میکروبی نداشت. نانوکامپوزیت دی‌اکسید تیتانیوم /بنتونیت نیز خاصیت ضد میکروبی ضعیفی از خود نشان داد. دوپ کردن نقره موجب تقویت قابل ملاحظه خاصیت ضد میکروبی در مقایسه با نانوکامپوزیت خالص شد. این مطالعه همچنین نشان داد که فوتوکاتالیست‌های تهیه شده تأثیر ضدعفونی بیشتری بر روی باکتری گرم مثبت استافیلوکوکوس اورئوس نسبت به باکتری گرم منفی اشرشیا کلی داشند. یافته‌های فعالیت فتوکاتالیستی نشان دادند که دوپینگ نقره به مقدار 5 درصد وزنی بیشترین درصد حذف متیل اورانژ را داشته است. این امر به دلیل افزایش قابلیت جذب نور به دلیل حضور یون‌های نقره می‌باشد. بحث و نتیجه‌گیری: فعالیـت ضـد باکتریایی و فتوکاتالیستی نانوکامپوزیت‌های دی‌اکسیدتیتانیوم/بنتونیت در اثر افزودن نقره به شدت افزایش می‌یابد. دلیل این امر را می‌توان به رهش یون‌های نقره از نانوکامپوزیت‌ها و افزایش تولید رادیکال‌های آزاد و اکسیژن فعال در اثر افزایش فعالیت فتوکاتالیستی در اثر کاهش شکاف انرژی نانوذرات دی‌اکسید تیتانیوم موجود در نانوکامپوزیت‌ها ارتباط داد. پرونده مقاله

زمینه و هدف: یکی از مهم‌ترین آلاینده های محیط زیست در پساب صنایع، رنگ می باشد که برای انسان خطرناک بوده و محیط زیست را آلوده می نماید. هدف از این پژوهش تعیین مقدار بهینه نانوذرات دی‌اکسیدتیتانیوم در کامپوزیت دی‌اکسیدتیتانیوم/بنتونیت جهت ‌رنگ‌بری سونوفتوکاتالیستی رنگ متیل‌اورانژ بود. روش بررسی: در این بررسی، از بنتونیت به عنوان پایه برای تثبیت فتوکاتالیست دی‌اکسیدتیتانیوم استفاده شد و مقدار بهینه نانوذرات تثبیت شده دی‌اکسیدتیتانیوم در کامپوزیت دی‌اکسیدتیتانیوم/بنتونیت جهت ‌رنگ‌بری سونوفتوکاتالیستی رنگ متیل‌اورانژ مورد ارزیابی قرار گرفت و شرایط بهینه عملکرد فرایند سونوفتوکاتالیستی در حذف رنگ شامل اثر پارامترهای pH ، غلظت متیل اورانژ و غلظت نانوکامپوزیت نیز مورد مطالعه قرار گرفتند. یافته‌ها:خواص ساختاری فتوکاتالیست‌های تثبیت شده و نانوذرات دی‌اکسیدتیتانیوم بدون پایه با استفاده از آنالیزهای میکروسکوپ ‌الکترونی‌ روبشی، اسپکتروفتومتر طیف جذبی و پراش‌پرتوایکس مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت، امکان استفاده مجدد از فتوکاتالیست در 3 دوره مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج میکروسکوپ‌الکترونی‌روبشی، کم کردن مقدار دی‌اکسیدتیتانیوم موجب کاهش تعداد نانو ذرات تشکیل شده بر روی سطح بنتونیت شد. آنالیزهای اسپکتروفتومترطیف‌جذبی و پراش‌پرتوایکس نشانگر تشکیل موفقیت آمیز کامپوزیت بود. مقدار بهینه نانوذرات دی‌اکسیدتیتانیوم در کامپوزیت دی‌اکسیدتیتانیوم/بنتونیت جهت ‌رنگ‌بری سونوفتوکاتالیستی رنگ متیل‌اورانژ با نسبت پودر دی‌اکسیدتیتانیوم به بنتونیت 5:1/2 بدست آمد. بحث و نتیجه گیری: تحقیق انجام شده نشان داد افزایش مقدار فتوکاتالیست در محیط واکنش باعث افزایش سرعت و راندمان واکنش رنگبری شده اما افزایش بیش از اندازه آن تاثیر منفی بر واکنش داشت. بهترین شرایط به دست آمده در تخریب رنگ مورد مطالعه با استفاده از نانو کامپوزیت دی‌اکسیدتیتانیوم / بنتونیت شامل pH اسیدی 4 بود. با توجه به نتایج به‌دست آمده، با افزایش غلظت رنگزا مدت زمان رنگبری افزایش ‌یافت. در نهایت بازده سونوفتوکاتالیستی کامپوزیت پس از سه بار استفاده مجدد قابل قبول بود پرونده مقاله

هدف از تحقیق حاضر ارائه روشی جدید جهت تهیه نانوکامپوزیت اکسیدروی/سیلیکاژل می‌باشد. بدین منظور، از غوطه‌ور کردن سیلیکاژل در نمک مذاب سولفات‌روی در دمای 560 درجه سلسیوس استفاده شد. برای سنتز ‌این نانوکامپوزیت از هیچ عامل احیا کننده و یا ماده شیمیایی به‌غیر از سولفات روی استفاده نشد و با این روش سنتز نانوذرات و تثبیت آن‌ها بر روی پایه در زمانی کمتر از 60 دقیقه میسر‌ ‌شد. نانوکامپوزیت اکسیدروی/سیلیکاژل ساخته شده توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی و اسپکترومتر فرابنفش-مرئی مورد ارزیابی قرار گرفت. بر اساس نتایج میکروسکوپ الکترونی روبشی مشخص شد که تماس سیلیکاژل با نمک مذاب منجر به تشکیل نانوذرات بر روی سطح سیلیکاژل‌ ‌شده است. از سوی دیگر، افزایش زمان تماس موجب بزرگ‌تر شدن نانوذرات اکسید روی ‌شد. نتایج حاصل از کشت میکروبی نشان دادند که با تماس 60 دقیقه‌ای مابین سیلیکاژل و نمک مذاب نانوکامپوزیت بهینه با کشندگی بالای 85/99 درصد علیه باکتری اشریشیا کولای حاصل‌ شد. تست آب‌شویی نیز بر پایداری نانوکامپوزیت‌های ساخته شده دلالت داشت و میزان رهاسازی روی در آب کمتر از 5/1 درصد بود. پرونده مقاله

این مطالعه به‌منظور بررسی اثر ضدباکتریایی عصاره‌های اسفند، رزماری و برگ‌ بو علیه باکتری‌های ‌‌استافیلوکوکوس ‌اورئوس و اشریشیا کولای انجام شد. برای این منظور، ‌استخراج عصاره گیاهان ذکر شده با‌ استفاده از دستگاه مافوق‌صوت و استفاده از حلال‌های آبی، هیدروالکلی، الکلی و کلروفرم انجام گردید. جهت بررسی فعالیت ضدمیکروبی عصاره‌ها از روش میکرودایلوشن براث ‌استفاده گردید و نتایج به دو صورت حداقل غلظت مهارکنندگی و حداقل غلظت کشندگی مورد ارزیابی قرار گرفتند. براساس نتایج مطالعه، تمامی عصاره‌های به‌دست آمده دارای فعالیت ضدمیکروبی در مقابل باکتری‌های مذکور بودند. در این میان عصاره الکلی دارای بیشترین اثر ضدمیکروبی بود. با مقایسه نتایج حاصل از اثرات ضدمیکروبی رزماری، اسفند و برگ‌بو، هر سه گیاه دارای اثر بازدارندگی یکسانی در رقت 25/6% علیه باکتری اشریشیا کولای بودند. در مورد باکتری ‌استافیلوکوکوس ‌اورئوس عصاره الکلی و آبی اسفند بیشترین اثرکشندگی را در رقت 25/6% داشت. طبق یافته‌های مطالعه می‌توان به این نتیجه رسید که استفاده از امواج مافوق‌صوت، روشی سریع، موثر و اقتصادی برای عصاره‌گیری از اجزای گیاهی می‌باشد. به‌علاوه، از میان حلال‌های آبی، هیدروالکلی، الکلی و کلروفرم، حلال‌ الکلی جهت استخراج عوامل ضدمیکروبی موجود در گیاهان مناسب‌تر است. پرونده مقاله