هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر دمای سینتر بر سنتز و خواص نانوکامپوزیت‌های B4C-TiB2 به روش درجا جهت دستیابی به نمونه‌هایی با wt.% 10 نانوذرات TiB2 است که بر این اساس مواد اولیه TiO2، کربن و B4C مورد استفاده قرار گرفتند. ابتدا پیش از انجام هر گونه عملیات آزمایشگاهی و با استفاده از نرم‌افزار HSC Chemistry، میزان تغییرات انرژی آزاد واکنش‌های بین B4C، TiO2 و کربن و در نتیجه انجام‌پذیری آن‌ها مورد بررسی قرار گرفت. سپس فرآیند آسیا‌کاری مواد اولیه در حضور الکل و در محفظه‌ای از جنس کاربید تنگستن به همراه گلوله‌هایی از همین جنس به مدت دو ساعت و با سرعت rpm 200 صورت گرفت. سینتر نمونه‌ها نیز در دماهای 2100، 2175 و C°2250 در اتمسفر آرگون و به مدت 5/1 ساعت انجام شد. پس از آن آنالیزهای XRD، FESEM و آزمون‌های تعیین دانسیته، میکرو سختی‌سنجی و میانگین اندازه دانه انجام گرفت. نتایج نشان‌دهنده این است که دانسیته نسبی و میکروسختی کاربید بور با افزودن TiO2 و کربن و در نتیجه سنتز درجای TiB2 بهبود یافته است. نانوکامپوزیت B4C-TiB2 در دمای C° 2250 حاصل شده و دانسیته و سختی آن نسبت به کاربید بور اولیه افزایش و میانگین اندازه دانه آن کاهش یافته است. پرونده مقاله

The aim of this research is to determine the proper concentration of Titanium Tetra IsoPropoxide (TTIP) and select the right temperature and time of calcinations for the synthesis of B4C-nano TiB2 composite Nano powder by the chemical precipitation method. For this purpose, first, solutions with TTIP molar concentrations of 0.1, 0.05 and 0.03 were prepared and the optimal molar concentration of TTIP was determined to be 0.05. Then, a diluted solution of distilled water and TTIP was mixed with Isopropanol Alcohol containing B4C micropowder. In this mixture, Titanium Hydroxide nanoparticles were initially synthesized and then, to convert the Ti(OH)4 to TiB2, the above mixture were calcined in a furnace, under Argon atmosphere. The calcination process was carried out at temperatures of 750, 1000 and 1250 ºC. It was observed that the most suitable temperature for the formation of the TiB2 phase is 1250 ºC and that the lower temperatures only lead to the formation of the TiO2 phase. It was also observed that, at the calcination temperature of 1250 ºC, the most appropriate time duration for the conversion of Ti(OH)4 nanoparticles to TiB2 nanoparticles is 30 minutes, during which B4C-nano TiB2 composite Nano powders form, with most of the TiB2 particle sizes being in the range of 30-60 nm. پرونده مقاله

هدف از این تحقیق بررسی تأثیر دمای سینتر بر سنتز و خواص نانوکامپوزیت‌های B4C-TiB2 به روش‌های سل‌ژل و سنتز درجا جهت دستیابی به نمونه‌هایی با 10 درصد وزنی نانو ذرات TiB2 با استفاده از سینتر بدون فشار است. بر این اساس مواد اولیه B4C و تیتانیوم تترا ایزوپروپکساید (TTIP) برای سنتز B4C-TiB2 به روش سل‌‌ژل و پودرهای TiO2، کربن و B4C برای سنتز B4C-TiB2 به روش درجا مورد استفاده قرار گرفتند. سینتر نمونه‌ها در دماهای 2100، 2175 و 2250 درجه سانتی‌گراد در اتمسفر آرگون و به مدت 5/1 ساعت انجام شد. سپس آنالیزهای XRD و FESEM و آزمون‌های تعیین دانسیته و میکروسختی سنجی انجام گرفت. نتایج نشان‌دهنده این است که دانسیته نسبی و میکروسختی کاربید بور با استفاده از تشکیل TiB2 به‌وسیله هر دو روش سل‌ژل و سنتز درجا بهبود یافته است و مقادیر به دست آمده از روش سل‌ژل بیشتر از روش سنتز درجا می‌باشد. دانسیته نسبی برای نمونه‌های B4C-TiB2 حاصل از روش سل‌ژل در دماهای 2100، 2175 و 2250 درجه سانتی‌گراد به ترتیب به میزان 63/73، 67/81 و 03/92 درصد و برای نمونه‌های B4C-TiB2 حاصل از روش درجا به ترتیب به میزان 49/71، 66/78 و 07/90 به دست آمده است. همچنین افزایش دما از °C 2100 درجه سانتی‌گراد به °C 2250 سبب بهبود تراکم‌پذیری و در نتیجه افزایش دانسیته نسبی و میکروسختی نانو کامپوزیت‌های B4C-TiB2 در هر دو روش شده است. پرونده مقاله

کاربید بور به دلیل خواصی مانند سختی بالا، مدول یانگ بالا، وزن مخصوص پائین بسیار مورد توجه است، با این حال کاربرد آن به علت مشکل در زینتر پذیری، چقرمگی شکست پائین و مقاومت به اکسیداسیون کم در دماهایی بیشتر از 1000 درجه سانتی‌گراد، نسبتا محدود شده است. به دست آوردن کاربید بور با دانسیته بالا به وسیله روش های سینتر رایج بسیار مشکل و پر هزینه بوده که علت آن نقطه ذوب بالا، پیوندهای کوالانت، ضریب نفوذ در خود پائین و فشار بخار بالای آن می‌باشد. تحقیقات زیادی برای بهبود شرایط سینتر با روش های مختلف و استفاده از کمک زینتر های گوناگون صورت گرفته است. اغلب مشاهده شده که مقادیر کمی از اکسیدها در بهبود زینترینگ سرامیک‌های غیر اکسیدی موثر بوده‌اند. در این مقاله اثر کمک سینتر های اکسیدی مختلف بر رفتار سینتر و خواص مکانیکی کاربید بور گزارش شده است. پرونده مقاله

در این مقاله تأثیر دما و زمان بار ریزی بر خواص و ریزساختار نانوکامپوزیت A1-B4Cمورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور سه درصد حجمی ذرات B4C با میانگین اندازه ذرات nm300 به مذاب آلیاژ A1-356 افزوده شد. مخلوط حاصل در دماهای 750، 850 و 950 درجه سانتی‌گراد و مدت زمان‌های 10، 15 و 20 دقیقه در قالب فلزی ریخته‌گری شد. نتایج نشان دهنده افزایش استحکام کششی نمونه‌های کامپوزیتی نسبت به زمینه است. بیشترین میزان استحکام کششی پس از 15 دقیقه اختلاط در دمای ˚C850 و به میزانMPa 178 حاصل شده که نسبت به فلز زمینه 72 درصد افزایش داشته است. همچنین اثر دما و زمان اختلاط بر نوع شکست نشان دهنده این است که در تمامی قطعات نانوکامپوزیتی نوع شکست به صورت ترد بوده و نرم‌ترین سطح شکست مربوط به نمونه‌های تولید شده در زمان اختلاط 15 دقیقه و دمای °C 850 می‌باشد که دارای بیشترین میزان استحکام کششی است. پرونده مقاله