یکی از مواضع اشکال و اختلاف میان متکلم و فیلسوف، مسئله صدور کثرت از وحدت، یا کثیر از واحد است، که در فلسفه اسلامی ذیل عنوان قاعده الواحد لایصدر عنه الا الواحد پیگیری میشود و نزد متکلمان اسلامی بر اساس موازین کلامی و مفاد مدارک نقلی حلوفصل میگردد. فلاسفه، به تقریب، ه چکیده کامل
یکی از مواضع اشکال و اختلاف میان متکلم و فیلسوف، مسئله صدور کثرت از وحدت، یا کثیر از واحد است، که در فلسفه اسلامی ذیل عنوان قاعده الواحد لایصدر عنه الا الواحد پیگیری میشود و نزد متکلمان اسلامی بر اساس موازین کلامی و مفاد مدارک نقلی حلوفصل میگردد. فلاسفه، به تقریب، همگی معتقد به اصالت و درستی و ضرورت تقید به قاعده مذکور در باب فعل الهی هستند و متکلمان، به تقریب، همگی معتقدند این قاعده، علاوه بر این که فاقد دلیل کافی است، مستلزم اشکالاتی نیز هست. در این مقاله ابتدا مفاد و سپس ادله قاعده و بعد از آن اشکالات درونی و کلامی آن مطرح و درباره آنها بحث شده است. دو اشکال کلامی مهم این است که این قاعده مستلزم نفی اراده و قدرت پروردگار است، که در هر دو مورد گفتگوهای دو طرف فیلسوف و متکلم گزارش و مورد قضاوت قرار گرفته است. سپس به مناسبت اشکال دوم، حدود بیست آیه از آیات قران کریم طی چهار گروه گزارش و به شیوهی تفسیر قرآن با قرآن به اثبات رسیده که قاعده الواحد، اعم از اینکه درست یا نادرست باشد، در تعارض با متون آیات قران کریم نیست.
پرونده مقاله
از منظر ناشناختگرایان گزارههای دینی توصیفگر حقایق معنوی و واقعیات عینی نیستند و در برخی آراء معنادار هم تلقی نمیشوند. در این نگرش داستانهای دینی نیز اشارهای به واقعیت ندارند؛ بلکه به مقاصد دیگری بیان شدهاند. در این راستا توجه به جنبههای عملی گزارههای دینی اهمیت چکیده کامل
از منظر ناشناختگرایان گزارههای دینی توصیفگر حقایق معنوی و واقعیات عینی نیستند و در برخی آراء معنادار هم تلقی نمیشوند. در این نگرش داستانهای دینی نیز اشارهای به واقعیت ندارند؛ بلکه به مقاصد دیگری بیان شدهاند. در این راستا توجه به جنبههای عملی گزارههای دینی اهمیت بیشتری دارد. عمده متفکران اسلامی مانند علامه طباطبایی معتقد به شأن شناختی زبان دین هستند. از منظر علامه طباطبایی تمام گزارههای دینی، معنادار و حقیقی قلمداد میشوند و قصص قرآن نیز از جمله گزارههای تاریخی هستند که به عنوان اِخبار از حقایق گذشته یا تمثیل از نوع حقیقی بیان شدهاند. این نوشتار با روش توصیفی_ تحلیلی به یک سؤال اصلی پاسخ میدهد: از منظر علامه طباطبایی قصص قرآنی دارای چه شأنی در زبان دین است؟ جهت پاسخ به این سؤال اصلی، پس از بررسی شأن شناختی زبان دین از منظر متفکران اسلامی و غربی به نظرات علامه طباطبایی پیرامون زبان دین در قصص قرآنی پرداخته می-شود.
پرونده مقاله
پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی
,
شماره42,سال
11
,
زمستان
1399
پژوهش حاضر با این رویکرد که موضوع نگاه انسان به چیستی و کیستی خود در جهان هستی، موضوعی پایاننپذیرفته در تاریخ تفکر آدمی است و مسائلی از قبیل زیستمحیط و افزایش جمعیت، موضوع رابطه انسان با طبیعت و بازنگری رهیافتهای پیشین را بیش از پیش ملزم به خوانش کرده است، ضمن بررسی چکیده کامل
پژوهش حاضر با این رویکرد که موضوع نگاه انسان به چیستی و کیستی خود در جهان هستی، موضوعی پایاننپذیرفته در تاریخ تفکر آدمی است و مسائلی از قبیل زیستمحیط و افزایش جمعیت، موضوع رابطه انسان با طبیعت و بازنگری رهیافتهای پیشین را بیش از پیش ملزم به خوانش کرده است، ضمن بررسی اندیشههای دو اندیشمند در کتابهای شاهنامه و دائودهجینگ و معنای استعاره و تمثیل با کهنالگو و همچنین جایگاه موضوع آب در اندیشه بشری و بهویژه فرهنگهای ایران و چین، یعنی لائوتسه از چین و فردوسی از ایران، مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج بررسیهای ما گویای آن است که در نزد لائوتسه، طبیعت محوریت داشته و در نزد فردوسی، انسان محوریت داشته است. لائوتسه به زبان تمثیل و استعاره و فردوسی به زبان کهنالگوها، به طبیعت بهعنوان جزو لاینفک تفکر و نگاه انسان به خویش مینگریستند. لائوتسه میگفت انسان باید طبیعت را بهمثابه آموزگار خود قرار دهد و فردوسی میگفت که انسان بایستی طبیعت را مهار کرده و بهعنوان سکوی صعود خود در نظر گیرد. هر دوی اینها، بهروزی انسان و نگهبانی طبیعت را در اندیشه داشتند؛ اما راه رسیدن به آنها را متفاوت میدیدند. پرسش و پاسخی که هنوز هم معتبر است.
پرونده مقاله
سکوی نشر دانش
سند یا سکوی نشر دانش ،سامانه ای جهت مدیریت حوزه علمی و پژوهشی نشریات دانشگاه آزاد می باشد