پرستاری نقش حیاتی در نظام مراقبت درمانی ایفا می­کند. واقعیت­های امروز جامعه پرستاری ایران، مانند حضور چشم گیر زنان سبب تجربه سطوح بالایی از تعارض کار- خانواده توسط آنان شده است. این تحقیق در پی یافتن عوامل سازمانی و روانشناختی موثر بر تعارض کار- خانواده پرستاران متاهل زن بیمارستان­های خصوصی شهر شیراز می­باشد. داده­های لازم از طریق پرسشنامه­ای ترکیبی که توسط یک نمونه 214 نفری تکمیل شده است، جمع آوری گردید. افراد نمونه از میان 481 نفر جامعه آماری از طریق یک روش چند مرحله­ای نمونه گیری (خوشه ای، طبقه­ای و تصادفی) انتخاب شدند. داده­ها به کمک روش آماری تحلیل مسیر (به وسیله نرم افزار لیزرل8.50) و شاخص­های نیکویی بر ارزش تحلیل شدند. نتایج تحلیل مسیر نشان می­دهد، حمایت سرپرستان سبب کاهش تعارض و ابهام نقش و نیز کاهش تعارض کار- خانواده می­گردد. درگیری شغلی نیز اثر مشابهی بر تعارض و ابهام نقش داشته اما با تعارض کار- خانواده دارای ارتباط مستقیم می­باشد. تعارض و ابهام نقش نیز، تعارض کار- خانواده را افزایش می­دهند. اتخاذ سیاست­های حمایتی مناسب توسط سرپرستان می­تواند به طور مستقیم و غیر مستقیم (از طریق تعارض و ابهام نقش) سبب کاهش تعارض کار- خانواده شود. (هم اثر مستقیم و هم اثر غیر مستقیم نقش واسطه تایید شده است) از سوی دیگر هر چند تأثیرگذاری غیر مستقیم درگیری شغلی بر تعارض کار- خانواده منفی است، ولی شدت این تأثیرگذاری به حدی نیست که سبب منفی شدن اثر کل گردد. پرونده مقاله