در این تحقیق نمونه‫های از فولاد St37 با دو ضخامت 4 و 8 میلی­متر با دو روش جوشکاری GMAW و FCAW جوشکاری شدند. نمونه‎ها با استفاده از سیم جوش­های توپر و توپودری به ترتیب برای جوشکاری GMAW و FCAW با ترکیب شیمیایی نزدیک به هم اتصال داده شد. به­منظور بررسی ریزساختار اتصال از میکروسکوپ نوری و میکروسکوپ الکترونی روبشی مجهز به آنالیز EDS استفاده شد. تصاویر میکروسکوپ نوری نشان داد، با افزایش ضخامت در هر دو روش جوشکاری از میزان فریت سوزنی در ساختار منطقه جوش کاسته شده و بر مقدار فازهای ویدمن اشتاتن و فریت مرزدانه‌ای افزوده می‍شود. همچنین در فرآیند FCAW به علت مکان­های مستعد جوانه­زنی و تشکیل فریت سوزنی بیش­تر نسبت به فرآیند GMAW، خواص مکانیکی بهتری مشاهده شد. نتایج حاصل از آزمون کشش نشان داد، بیش­ترین مقدار خواص کششی در نمونه به ضخامت 4 میلی­متر و با روش جوشکاری FCAW به‫دست می‫آید. نتایج حاصل از آزمون سختی سنجی نشان داد، بیش­ترین مقدار سختی در منطقه جوش و متاثر مربوط به نمونه‫ با ضخامت 4 میلی‫متر و جوشکاری شده با روش FCAW است. از تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی کم­ترین میزان آخال در منطقه جوش، در نمونه با ضخامت 4 میلی­متر و جوشکاری شده توسط روش GMAW مشاهده شد. نتایج حاصل از شکست نگاری نمونه­های آزمون ضربه نشان داد، با افزایش ضخامت ورق در هر دو روش جوشکاری سطح شکست نمونه‍ها، ویژگی‍های یک شکست ترد را از خود نشان می‍دهد. پرونده مقاله