مقدمه و هدف: تابآوری اقتصادی از مولفههای مهم اقتصاد مقاومتی است که در شرایط تحریم اقتصادی اهمیت مضاعفی پیدا میکند. با توجه به اهمیت بخش کشاورزی در تأمین امنیت غذایی، تابآوری اقتصادی این بخش نقش مهمی را در رسیدن به اهداف اقتصاد مقاوتی دارد. از این رو هدف مطالعه حاضر بررسی تابآوری اقتصادی بخش کشاورزی ایران طی سالهای 1394-1379است.
مواد و روشها: بدین منظور از شاخصهای تمرکز بازارهای صادراتی، تمرکز صادرات، درجه باز بودن اقتصاد، نسبت ستانده بخش کشاورزی به مصرف واسطه، بیثباتی درآمد بخش کشاورزی، ضریب خوداتکایی، شاخص توسعه انسانی و شاخصهای حکمرانی خوب استفاده شد. برای ساخت شاخص ترکیبی تابآوری اقتصادی بخش کشاورزی از روشهای تاپسیس، تاکسونومی معمولی، تاکسونومی وزنی و میانگین وزنی استفاده شد.
یافتهها: نتایج آنها با ضریب تغییرات، ضریب همبستگی و شاخص اسپیرمن-شانون مقایسه گردید. بر اساس نتایج، تابآوری اقتصادی بخش کشاورزی در دوره مورد مطالعه کاهش یافته است و شاخص بیثباتی درآمد بخش کشاورزی، تمرکز صادرات، کنترل فساد و تمرکز بازارهای صادراتی بیشترین اهمیت را در تعیین تابآوری اقتصادی این بخش دارد.
بحث و نتیجهگیری: از اینرو روشهای مدیریت ریسک مانند متنوعسازی درآمد بخش کشاورزی، بیمه کشاورزی، تنوع مقاصد صادراتی، گسترش بازارهای هدف، تنوعبخشی در صادرات کالاها، ثبات سیاستها و ثبات اقتصاد کلان باید با تاکید بیشتری در دستور کار سیاستگذاران این بخش قرار بگیرد.
طبقهبندی JEL: C43,O13,Q18.
پرونده مقاله