چکیده هدف از انجام پژوهش حاضر اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر صمیمیت زناشويي، سرزندگی ذهنی و ابرازگری هیجانی در زنان دارای فرسودگی زناشویی بود. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش، از نوع نیمه آزمایشی با پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با فاصله زماني 2 ماهه همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماري پژوهش شامل120 نفر از زنان داراي فرسودگی زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره و روان شناختي خانواده رازی، امیدفردا، حیات شهرکرج در ۶ ماهه دوم سال 1402 بودند. جهت انتخاب حجم نمونه در ابتدا بر روي 150 نفر از زنان مراجعه كننده به مراكز مشاوره و روان درماني، پرسشنامه فرسودگي زناشويي اجرا و بعد به صورت هدفمند تعداد 24 نفر از زناني كه در اين پرسشنامه بيشترين نمره را اخذ نموده‌‌اند انتخاب شد و در دو گروه به صورت گروه آزمایش روان درمانی مثبت نگر (12 نفر) و گروه گواه (12 نفر) به صورت تصادفی گمارش شدند. گروه آزمایش در ده جلسه 45 دقیقه‌ای روان درمانی مثبت نگر را به‌صورت هفته‌ای یک‌بار دریافت کردند و برای گروه گواه مداخله‌ای ارائه نشد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس اندازه گیریهای مکرر در نرم‌افزار SPSS نسخه 26 تحلیل شدند. نتایج نشان داد روان درمانی مثبت نگر بر صمیمیت زناشويي و ابرازگری هیجانی در زنان دارای فرسودگی زناشویی تأثیر معناداری داشت اما بر سرزندگی ذهنی زنان دارای فرسودگی زناشویی تأثیر معناداری نداشت.، بنابراین نتایج پژوهش حاضر می‌تواند مورد توجه مراکز مشاوره خانواده، روانشناسان و زوجین قرار گیرد. کلیدواژه‌‌ها: روان درمانی مثبت نگر، صمیمیت زناشويي، سرزندگی ذهنی، ابرازگری هیجانی، فرسودگی زناشویی