چکیده پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارت تصمیم‌‌گیری و حل مسئله بر بی‌‌توجهی و کژکاری اجتماعی در دانش‌آموزان پسر مبتلا به ADHD منطقه 12 تهران انجام شد. روش این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش دانش‌آموزان پسر دوره دوم متوسطه در سال تحصیلی 1401-1400 در منطقه 12 شهر تهران بودند که اختلال فزون کنشی-نارسایی توجه در آن‌‌ها پس از مراجعه به مراکز درمانی ویژه بیش‌‌فعالی تشخیص داده شده بودند. تعداد 30 دانش‌‌آموز به‌‌عنوان نمونه آماری به‌‌‌‌صورت در دسترس انتخاب گردید و به‌‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. براي جمع آوري داده‌‌ها از پرسشنامه کژکاری اجتماعی خدابخشی و رحمانی اصل (1396) و پرسشنامه اختلال کمبود توجه و بیش فعالی کانرز (1999) استفاده شد. در این پژوهش، روش آموزش مهارت تصمیم‌‌گیری و حل مسئله در طی 8 جلسه 60 دقیقه‌‌ای دوبار در هفته به گروه آزمایش ارائه گردید، درحالی که گروه کنترل مداخله‌‌اي را دریافت نکرد. داده‌‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیره و با نرم افزار SPSS نسخه 24 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیره نشان داد که در مرحله پس آزمون بین گروه‌‌هاي آزمایش و کنترل، از نظر میزان بهبودي نشانه‌‌هاي مربوط به بی توجهی و کژکاری اجتماعی تفاوت‌‌ معنی‌‌داري وجود داشت (P≤0.01). براساس یافته‌‌های پژوهش حاضر نتیجه گرفته می‌‌شود که آموزش حل مسئله و تصمیم‌‌گیری می‌تواند به عنوان یک مداخله موثر در جهت کاهش بی توجهی و کژکاری اجتماعی در دانش‌آموزان با اختلال فزون کنشی-نارسایی توجه موثر باشد. کلید واژه‌‌ها: فزون کنشی-نارسایی توجه، کژکاری اجتماعی، مهارت تصمیم‌‌گیری، حل مسئله.