به منظور بررسی کارایی دُزهای مختلف علف کش های باریک برگ در کنترل علف های هرز، عملکرد و اجزاي عملكرد اراضی گندم، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سال زراعی 1400-1399 در شهرستان دورود استان لرستان به اجرا درآمد. تیمارهای آزمایش عبارت از کاربرد خالص علف کش کلودینافوپ-پروپارژیل (تاپیک) در مقـادیر 32، 48، 64 و 80 گرم مـادۀ مـؤثره در هکتار، کاربرد خالص علف کش پینوکسادن (آکسیال) و نیز مخلوط دو علف کش پینوکسادن + کلودینافوپ-پروپارژیل (تراکسوس) در مقادیر 33/75، 50/62، 67/5 و 84/37 گرم مادۀ مؤثره در هکتار بودند. نتایج نشان داد کاربرد دُزهای مختلف علف کش ها بر تراکم و زیست توده تمامی علف های هرز و همچنین صفات عملکرد بیولوژیک، تعداد دانه در سنبله، تعداد سنبله در متر مربع، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و شاخص برداشت بوته معنی دار بود. براساس نتایج، علف های هرز یولاف وحشی، چچم، دم روباهی و علف قناری به کاربرد کلودینافوپ- پروپاژیل و پینوکسادن حساس بودند، به طوری که درصد کاهش زیست تودۀ آنها به ترتیب 24/01، 29/31، 27/71 و 51/29 درصد برای علف کش کلودینافوپ- پروپاژیل و 30/84، 22/32، 20/90 و 51/29 درصد برای علف کش پینوکسادن نسبت به شاهد بود. مخلوط دو علف کش پینوکسادن + کلودینافوپ- پروپاژیل کارآیی بیشتری نسبت به کاربرد خالص این دو علف کش داشت. براساس نتایج ارزیابی چشمی، کاربرد بالاترین دُز مصرفی مخلوط دو علف کش پینوکسادن + کلودینافوپ- پروپاژیل منجر به کنترل فقط 50 درصد جو وحشی، چاودار و علف پشمکی شده بود. بالاترین عملکرد دانه در دُزهای 67/5 و 84/37 گرم مادۀ مؤثره در هکتار مخلوط دو علف کش پینوکسادن+ کلودینافوپ- پروپاژیل حاصل شده بود که به ترتیب منجر به افزایش 18/32 درصدی عملکرد دانه نسبت به کاربرد خالص هر یک از علف کش ها شده بود (حدود 38 درصد کارایی بیشتر در کاهش زیست توده علف های هرز). بنابراین، با توجه به کاربرد متوالی و فراوان هر یک از علف کش های کلودینافوپ- پروپاژیل و پینوکسادن و احتمال بروز مقاومت علف های هرز به این دسته از علف کش ها، به کار بردن مخلوط دو علف کش پینوکسادن + کلودینافوپ- پروپاژیل ضمن کنترل مؤثرتر علف های هرز می تواند به عنوان جایگزینی مناسب در تناوب علف کشی جهت مدیریت علف های هرز مقاوم شده به هر یک از علف کش های پینوکسادن و کلودینافوپ- پروپاژیل باشد.