به منظور مطالعه اثرات محلول‌پاشی عناصر کم‌ مصرف منگنز، روی و بور بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم دیم، آزمایشی در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی به صورت کرت‌های دو بار خرد شده با سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی دیم (مراغه) به مدت یک سال زراعی (1388-1387) اجرا شد. ارقام آذر2 و هُما در کرت های اصلی، زمان محلول‌پاشی در سه مرحله پنجه‌زنی (GS32)، ساقه رفتن (GS37) و ظهور برگ پرچم (GS64) در کرت‌های فرعی و محلول‌پاشی عناصر کم‌مصرف (شاهد، آب خالص، سولفات منگنز به غلظت هفت در هزار، سولفات روی به غلظت پنج در هزار و اسید بوریک به غلظت سه در هزار) در کرت‌های فرعی در فرعی قرار گرفت. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر محلول‌پاشی عناصر کم‌مصرف بر عملکرد دانه، تعداد سنبله در واحد سطح و وزن خشک برگ پرچم، شاخص برداشت، وزن تر برگ پرچم و وزن آب بافت معنی‌دار بود. نتایج مقایسه میانگین عملکرد دانه نشان داد که بیشترین مقدار این صفت به میزان 1418 کیلوگرم در هکتار از تیمار اسید بوریک سه در هزار و کمترین آن به میزان 1285 کیلوگرم در هکتار از آب خالص به دست آمد. مطابق این نتایج محلول‌پاشی سولفات منگنز هفت در هزار و سولفات روی پنج در هزار اثر معنی داری در افزایش عملکرد دانه گندم دیم نداشت. بیشترین تعداد سنبله در واحد سطح از محلول‌پاشی سولفات منگنز هفت در هزار و بیشترین میزان وزن‎تر و خشک برگ پرچم از اسد بوریک سه در هزار حاصل گردید. مناسب‌ترین مرحله برای محلول‌پاشی، مرحله پنجه‌زنی بود که بیشترین عملکرد دانه (1630 کیلوگرم در هکتار) بدست آمد. رقم آذر2، از لحاظ عملکرد بیولوژیک و دانه به‎ترتیب به میزان 32 درصد (1650 کیلوگرم در هکتار) و 36 درصد (648 کیلوگرم در هکتار) برتر از رقم‎ هما بود. پرونده مقاله

کرم قوزه‌ پنبه (Hübner)Helicoverpa armigera آفتی است که به تعداد زیادی از محصولات کشاورزی حمله می‌کند. زنبور پارازیتوئید خارجیSay Habrobracon hebetor یکی از مهم ترین دشمنان طبیعی این آفت در ایران می‌باشد. در این آزمایش کرم قوزه‌ پنبه از مزارع گوجه فرنگی شهرستان پارس آباد جمع‌آوری و در گلخانه‌ برروی غذای مصنوعی پرورش یافت. زنبور H. hebetor از اینسکتاریوم شهرستان بیله‌سوار تهیه شد و برروی لاروهای سن آخر بید آرد Zell. Anagasta kuehniella پرورش یافت. پرورش‌ها در شرایط دمایی Cº 2 ± 26 ، دوره‌ نوری 16 ساعت روشنایی و هشت ساعت تاریکی و رطوبت نسبی 5 ± 70 درصد صورت گرفتند. تأثیر دز توصیه شده‌ مزرعه‌ای حشره‌کش‌های اسپاینوسد، پروفنوفوس، تیودیکارب و هگزافلوموران به دو روش پاشش محلول سمی و قراردادن حشره کش برروی بدن، برروی مراحل نابالغ زنبور و ظهور حشرات کامل بررسی شد. بر مبنای گروه‌بندی سازمان بین المللی کنترل بیولوژیک، پروفنوفوس، اسپاینوسد و تیودیکارب به ترتیب با میانگین کاهش 62/73، 39 و 25/29 درصدی ظهور حشرات کامل، در گروه حشره‌کش‌های کم ضرر و هگزافلوموران با 87/9% کاهش در خروج در گروه حشره‌کش‌های بی ضرر قرار گرفتند. پرونده مقاله