در راستای کاهش مصرف کودهای شیمیایی و جلوگیری از آلودگی محیط زیست، آزمایشی با استفاده از کود زیستی نیتروکسین و روش کاشت روی عملکرد و اجزای عملکرد آفتابگردان انجام گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک¬های کامل تصادفی با دو فاکتور و سه تکرار در سال 1393 در شهرستان چایپاره اجرا شد. فاکتور اول روش کاشت در دوسطح (کرتی و جوی پشته¬ای) و فاکتور دوم کود نیتروژنه در شش سطح (شاهد، کود زیستی زیستی نیتروکسین، کود زیستی زیستی نیتروکسین همراه با 50 کیلوگرم کود شیمیایی اوره، کود زیستی نیتروکسین همراه با 100 کیلوگرم کود شیمیایی اوره، کود زیستی نیتروکسین همراه با 150 کیلوگرم کود شیمیایی اوره ، 200 کیلوگرم کود شیمیایی اوره) در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که تأثیر کود نیتروژنه روی ارتفاع بوته، قطر ساقه، قطر طبق، وزن صد دانه، تعداد دانه در طبق و عملكرد دانه معنی دار بود. بیشترین عملکرد دانه در تیمارهای استفاده کامل از کود شیمیایی اوره و استفاده از کود زیستی نیتروکسین همراه با 150کیلو گرم کود شیمیایی اوره مشاهده شد و این دو تیمار از نظر عملکرد دانه در یک گروه آماری قرار گرفتند که جهت کاهش مصرف کود شیمیایی و حفظ محیط زیست تیمار کود زیستی نیتروکسین همراه با 150کیلو گرم کود شیمیایی اوره توصیه می شود که در اثر آن 25 درصد در مصرف کود شیمیایی اوره صرفه جویی می گردد. تاثیر روش کاشت به جز ارتفاع بوته، بر قطر ساقه، قطر طبق، وزن صد دانه، تعداد دانه در طبق و عملكرد دانه معنی دار بود. بیشترین عملکرد دانه به میزان 08/599 گرم در متر مربع در حالت روش کاشت جوی پشته¬ای مشاهده شد.درحالت کشت جوی پشته نسبت به کرتی، گیاه با کارایی بیشتری از منابع محیطی استفاده می کند، و عملکرد دانه در کشت جوی پشته نسبت به کرتی حدود 20 درصد افزایش یافت. پرونده مقاله