امروزه به علت تحولات موجود در فناوری‌‌های نوظهور و تغییر نقش سیستم‌های اطلاعاتي و ارتباطي و در نتیجه پيچيدگي روزافزون سازمان‌ها، نياز به معماري سازماني روزبه‌روز پررنگ‌تر شده است. رويكرد معماري سازماني، به‌عنوان الگوي مسلط در حوزه برنامه‌ریزی فناوري اطلاعات، هرروز بیش ‌از پیش در سازمان‌های دولتي و خصوصي كشور، مورد استفاده قرار می‌گیرد. اگر معماری سازمانی در سازمانی به اشتباه انتخاب و پیاده‌سازی شود تمام لایه¬های معماری سازمانی نیز دچار اشتباه خواهند شد؛ سیستم¬های اطلاعاتی نادرست انتخاب می¬شوند؛ نرم¬افزارهای سازمانی که تناسبی با سازمان ندارند، خریداری خواهند شد؛ داده¬ها به اشتباه ذخیره‌سازی می-شوند؛ بانک اطلاعاتی کاملی در دسترس نخواهد بود و با اهداف سازمان مطابقت نخواهند داشت. در نتیجه سازمان متحمل ضررهای مالی هنگفت خواهد شد. پژوهش حاضر با هدف ارائه مدلی برای انتخاب چارچوب معماری سازمانی مناسب انجام شده است. از این رو روش تحقیق این مطالعه شامل سه بخش می‌باشد: در بخش اول از روش کتابخانه‌ای، بخش دوم از روش کمی توصیفی و بخش سوم از روش‌های تصمیم‌گیری چند متغیره استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان داد هشت معیار متداول‌ برای ارزیابی چارچوب‌های معماری سازمانی شامل توجه به قوانین و مقررات، توجه به محیط کسب‌وکار، قابلیت اجرای مجدد، مستندسازی تصمیمات، توجه به جهت‌گیری‌های استراتژیک، انعطاف‌پذیری، سطح بلوغ و توجه به تعاملات اجزای سازمان هستند. علاوه بر این، می‌توان گفت چارچوب توگف، دودف، فدرال و زکمن به‌عنوان چارچوب‌های معماری متداول مورد استفاده قرار می‌گیرند. ازنظر خبرگان چارچوب توگف مناسب‌ترین چارچوب معماری سازمانی جهت استفاده در سازمان تأمین اجتماعی می‌باشد و چارچوب‌های زکمن، فدرال و دودف به ترتیب در رتبه دوم تا چهارم قرار گرفتند. پرونده مقاله