هدف پژوهش حاضر آزمون مدل علی کیفیت زندگی براساس ویژگی‌های شخصیتی ازطریق تاب‌آوری در فرهنگ زنان خانه دار طی دوران کرونا شهرتبریز بود. جامعه آماری شامل زنان خانه‏ دار ساکن شهر تبریز بود. نمونه پژوهش 175 نفر بود که به شیوه نمونه‏ گیری در دسترس انتخاب شدند. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی(1996)، فرم کوتاه پرسشنامه پنج عاملی شخصیت کاستا و مک کری (1970) و مقیاس تاب ‏آوری کانر و دیویدسون (2003) بود که آزمودنی ها به صورت آنلاین به آن ها پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ‏ها از تحلیل مسیر با استفاده از نرم ‏افزار (AMOS) وSPSS انجام گرفت. نتایج نشان داد که عامل‏ های شخصیتی روان ‏نژندگرایی و برون‏گرایی اثرمستقیم و به واسطه تاب‏ آوری اثر غیرمستقیم بر کیفیت زندگی دارند. هم چنین، اثر غیرمستقیم باوجدان بودن و دلپذیربودن معنی ‏دار ‏بود. در مجموع، ویژگی‌های شخصیتی با نقش میانجی تاب‏ آوری، 42 % از واریانس کیفیت زندگی زنان خانه ‏دار را در دوران کرونا تببین می‌کند. هم چنین نتایج نشان داد که مدل از برازش مناسبی برخوردار بود. در مجموع، باتوجه به یافته‏ های پژوهشی و با در نظر گرفتن فرهنگ زندگی زنان خانه‌دار شهرتبریز، ارتقاء تاب ‏آوری و تقویت صفات مثبت شخصیت در بهبود کیفیت زندگی گروه مورد مطالعه در دوران کرونا موثر بوده است.