ما در این مقاله رویکردی از درمان را معرفی کرده ایم که بر کاربرد همزمان چهار عاملِ رابطه ی درمانی، ایجاد امید و انتظار درمان، آگاهی افزایی و نظم بخشی رفتار استوار است. چهار عامل فوق فرایند مشترک و نظامداری است که ویژه ی رویکرد خاصی نیست. جدا کردن چهار وجه رابطه درمانی، ایجاد امید و انتظار درمان، آگاهی افزایی و نظم بخشی رفتار (هیجان، تفکر و عملکرد) به معنای مجزا دیدن و اعتقاد به وجود مستقل هر یک از آنها یا ذهن مستقل از مغز نیست. این چهار وجه موضوعاتی مرکب هستند که باید در فرایند روان درمانی برای آنها برنامه ریزی کنیم. رابطه درمانی یکی از قوی ترین عوامل درمانی است. آگاهی افزایی ، به معنای هشیار کردن مراجع از این نکته ی مهم است که نشخوار آنچه در گذشته افتاده و پیش بینی آینده بر اساس آن نوعی گریز از آگاهی است. ما اعتقاد داریم که لازم است تا در فرایند روان درمانی، فرد با گریز از آگاهی خود مواجه شده و نسبت به تعبیر و تفسیرهایی که برای حفظ این آگاهی گریزی و نشخوار آنها انجام می دهد آگاه شود. ما با تاثیر بر روی پیش فرض های فرد در سوگیری خود به محیط و تفسیر رخدادها بر اساس آنها، امید و انتظار درمان را بالا برده و با نظم بخشی رفتار در سه حیطه ی هیجان، تفکر و عملکرد به تنظیم مجدد رفتار او می پردازیم. پرونده مقاله