پژوهش حاضر با هدف بررسی الگوی ساختاری رهبری تحولی با خلاقیت کارکنان و نوآوری سازمانی با نقش میانجی خودکارآمدی خلاق صورت گرفت. روش توصیفی از‍ نوع همبستگی در این پژوهش مورد استفاده قرار گرفت. جامعه آماری متشکل از اعضای هیأت‌ علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز به تعداد 271 نفر می‌ باشد. با استفاده از فرمول کوکران تعداد 160 نفر به عنوان نمونه به شیوه تصادفی ساده انتخاب شدند. جهت اندازه‌ گیری رهبری تحول‌ گرا از پرسشنامه بأس و آویلو (2005) و خودکارآمدی خلاق (کاروسکی و همکاران، 2011) و جهت اندازه‌گیری نوآوری سازمانی از پرسشنامه کامیژن و ویلار (2014) استفاده گردید. پایایی پرسشنامه به‌ وسیله ضریب آلفای کرونباخ و پایایی مرکب و روایی آن توسط روایی سازه و محتوایی مورد بررسی و تأیید قرار گرفتند. فرضیه‌ های تحقیق با استفاده از تکنیک مدل‌ سازی معادلات ساختاری SmartPLS مورد تجزیه‌ و تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش حاضر بیانگر آن بود که رهبری تحول‌ گرا دارای رابطه مثبت و معناداری با خلاقیت و خودکارآمدی خلاق می باشد. همچنین خودکارآمدی خلاق دارای رابطه مثبت و معناداری با خلاقیت و خلاقیت دارای رابطه مثبت و معناداری با نوآوری سازمانی می باشند. درمجموع نتایج به‌ دست‌ آمده نشان می‌ دهند که مدل مورد استفاده پژوهش حاضر از برازش مناسبی برخودار است. پرونده مقاله