این پژوهش با هدف تدوین الگوی توسعۀ فرهنگ کارآفرینی در دانشگاه فرهنگیان کشور صورت گرفته است. روش پژوهش از نوع مطالعات آمیخته اکتشافی (کیفی_کمی) می باشد که از نظریۀ داده بنیاد در بخش کیفی و از روش توصیفی_ پیمایشی در بخش کمی استفاده شده است. مشارکت‌کنندگان در بخش کیفی شامل متخصصان حوزۀ کارآفرینی، مدیریت آموزشی، برنامه‌ریزی آموزشی و مدیریت آموزش عالی در کشور و مسئولان دانشگاه فرهنگیان در کشور بودند که از طریق روش نمونه‌گیری هدفمند تعداد ۱۲ نفر به‌عنوان مطلعین کلیدی انتخاب شدند. جامعۀ آماری پژوهش در مرحلۀ کمی شامل تمامی اعضای هیأت علمی دانشگاه‌های فرهنگیان کشور می باشد. با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای تک‌مرحله‌ای ۳۲۸ نفر از اعضای هیأت علمی جهت بررسی انتخاب شدند. داده‌ها در بخش کیفی از طریق مصاحبۀ نیمه ساختاریافته و در بخش کمی با استفاده از پرسشنامۀ محقق ساخته گردآوری شدند. همچنین داده‌ها در بخش کیفی به‌وسیلۀ کدگذاری باز، محوری و انتخابی و در بخش کمی با استفاده از تحلیل عاملی مرتبۀ دوم و مدل‌سازی ساختاری موردتحلیل قرار گرفتند؛ بر اساس نتایج تعداد ۷۴ کد باز (مفاهیم)، ۱۶ کد محوری (ابعاد و مؤلفه‌ها) و ۶ کد انتخابی (مقوله‌های اصلی) احصاء شدند. مقوله‌های عمده و هسته‌ای در قالب ابعاد ۶ گانۀ شرایط علّی ازجمله (تجاری‌سازی فعالیت‌های پژوهشی، توسعۀ سرمایه‌گذاری، توسعۀ مکانیزم های مالی و توسعۀ مهارت‌های شغلی)، پدیده محوری (توسعۀ آموزش کارآفرینی، توسعۀ شبکه‌های اجتماعی و یادگیری مشارکتی)، شرایط زمینه‌ای (کارگروهی، توسعۀ هویت آموزش و توسعۀ هنجارها)، شرایط مداخله‌گر (تمرکز بر تغییرات و حمایت بیرونی)، راهبردها (توسعۀ قوانین حمایت گرایانه و حمایت بیرونی) و پیامدها (توسعۀ فردی و توسعۀ دانشگاه) به سطح انتزاعی بالاتر ارتقاء داده شدند و مدل پارادایمی پژوهش ارائه گردید. در بخش کمی نیز مدل توسعۀ فرهنگ کارآفرینی موردتأیید قرار گرفت. پرونده مقاله