منابع آب در مناطق خشک محدود بوده و می‌توان از پساب‌ها برای آبیاری فضای سبز استفاده کرد. برای بهره‌گیری مجدد از پساب‌ها، نیاز است که به کیفیت آن توجه داشته و برای کاربرد آن در بخش‌های گوناگون روال درستی در نظر گرفته شود. هدف از انجام این تحقیق امکان‌سنجی استفاده از درصدهای مختلف پساب حاوی فرمالدئید و سولفات صنایع شیمیایی فارس در ایجاد فضای سبز با 6 گونه‌ی گیاهی وتیورگراس، پامپاس‌گراس، نخل مرداب، آلوئه‌ورا، سرو نقره‌ای و حوحوبا در یک خاک رسی- شنی متوسط بود. این تحقیق به‌صورت کاملا" تصادفی و در قالب طرح فاکتوریل با 3 تکرار انجام شد. مشخص گردید که پساب از لحاظ شوری و نفوذپذیری دارای محدودیت شدید است. غلظت فرمالدئید و سولفات آن به‌ترتیب 45 و 3 برابر حد مجاز برای آبیاری است. نتایج نشان داد که تیمارهای50% و 100% تمامی گونه‌ها و تیمار20 % نخل مرداب از بین رفتند، اما سایر تیمارها به خوبی رشد کرده و همگی خود را با شرایط تطبیق دادند. کمترین میزان جذب سولفات از خاک مربوط به گونه‌های پامپاس‌گراس با غلظت20% و آلوئه‌ورا با غلظت10% بود و بیشترین اندازه‌ی جذب سولفات مربوط به وتیور با غلظت 10% بود. بیشترین افزایش کلر در خاک نسبت به شاهد مربوط به پامپاس‌گراس با غلظت20% بود و کمترین افزایش مربوط به حوحوبا با غلظت10 % بود.
  پرونده مقاله