تغییرات مداوم ابعاد مختلف بشر در عصر کنونی، سازمان ها را وادار به استفاده از رویکردها و مدل هایی می کند که بتوانند در مواجهه با تغییرات، آنها را پویا و قدرتمند کند. یکی از این رویکردها، ایجاد سازمان یادگیرنده است. در این راستا پژوهش حاضر با هدف مقایسه کاربست مولفه های سازمان یادگیرنده در دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز و واحد کرج در سال 1393 انجام گرفته است. روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه کارکنان و اعضاء هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز و دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج بود که نمونه گیری به صورت تصادفی ساده انجام شده است. اندازه نمونه با استفاده از جدول مورگان متناسب با حجم جامعه 346 نفر، شامل 207 نفر متعلق به دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز و 139 نفر متعلق به دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج بود. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه استاندارد مارسیک و واتکینز ( 1996) بود که بر اساس طیف 5 درجه ای لیکرت انجام شد. اعتبار پرسشنامه براساس ضریب آلفای کرونباخ 92/0 بر آورد گردید. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آماری T مستقل تحلیل شده است. نتایج پژوهش حاضر بیانگر آن بود که تفاوت معناداری بین دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز و واحد کرج در کاربست مولفه های سازمان یادگیرنده وجود ندارد. این مقایسه نشان داد که دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز و دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج در کاربست سازمان یادگیرنده در ابعاد، پرسش و گفت و گو، نظام خلق و تسهیم یادگیری، توانمندسازی و رهبری استراتژیک با هم تفاوت معناداری ندارند ولی در کاربست سازمان یادگیرنده در ابعاد، یادگیری مستمر، ارتباط با محیط و یادگیری گروهی با هم تفاوت معناداری دارند. پرونده مقاله

در این مقاله تأثیر پارامترهای ورودی (سرعت برشی و سرعت پیشروی) بر پارامترهای خروجی (انرژی ویژه تراش و زبری سطح) در فرآیند ماشین­کاری چدن ADI و فولاد آلیاژی پایه کرم  42CrMo4مورد مطالعه قرار گرفته و قابلیت ماشین‌کاری آن‌ها با یک‌دیگر مقایسه شده است. بر اساس نتایج بدست آمده مشخص گردید که انرژی ویژه تراش در ماشین‌کاری چدن ADI بیش‌تر از فولاد 42CrMo4 می باشد و با افزایش سرعت برشی در هر دو نمونه، انرژی ویژه تراش کاهش می یابد. نتایج نشان می‌دهند که زبری سطح قطعات ماشین‌کاری شده چدنی بسیار کم‌تر از زبری سطح قطعات فولادی می‌باشد. هم‌چنین، به صورت مقایسه ای مشخص گردید با افزایش سرعت پیشروی، مقدار انرژی ویژه تراش برای هر دو ماده کاهش یافته و زبری سطح قطعات ماشین‌کاری شده افزایش می یابد. پرونده مقاله