یکی از مسائل مهم مطرح شده توسط شهر دوستدار کودک در دنیایی که روز به‌روز به سمت شهری‌شدن پیش می رود، تحقق حقوق کودکان و شناخت جایگاه آن‌ها در شهر است؛ از طرفی مقوله‌ای به نام جدایی‌گزینی، امروزه تاثیر خود را پررنگ‌تر از پیش بر شهرها گذاشته‌است و فقر فضایی و محیطی و نیز تفاوت‌های قومی، نژادی، مذهبی، اقتصادی و فرهنگی، به این موضوع دامن‌زده‌است. موضوع این پژوهش، کاربست شاخص‌های شهر دوستدار کودک، در طراحی محله، به‌منظور رفع جدایی‌گزینی بوده، که در محلة شیخ‌طوسی‌غربی منطقة ده شهرداری اصفهان، مطالعه شده‌است. هدف اصلی این پژوهش، استفاده از شاخص‌های شهر دوستدار کودک، برای طراحی فضای شهری در محلة شیخ طوسی‌غربی به‌منظور رفع جدایی‌گزینی است. در راستای رسیدن به این هدف، مفاهیم شهر دوستدار کودک و جدایی‌گزینی بررسی شد و عمده‌ترین شاخص ‌ای آن ، استخراج و ارتباط و تعامل آن‌ها با یکدیگر، سنجیده گردید. روش این پژوهش، کمی-کیفی است و از این‌رو یک چهارچوب نظری تنظیم شده‌است که به‌طور خلاصه، ارتباط این مفاهیم را با یکدیگر نمایش می‌دهد. با استفاده از نمره Z، شاخص موران و تحلیل هات‌اسپات، سه متغیر آموزشی، بهداشت و بیکاری در سطح منطقه و محله، مورد تحلیل و بررسی قرارگرفت. اطلاعات شناختی مربوط به محله از اسناد و منابع موجود در معاونت شهرسازی و معماری اصفهان و نیز شهرداری منطقة ده اصفهان، جمع‌آوری شده‌اند. پرونده مقاله