در جهان کنونی که رشد تغییرات در تمام عرصه‌ها در حال وقوع می‌باشد نیاز به سیستم‌هایی کارآمد در عرصه بین المللی دو چندان است. یکی از مهم ترین نظامات در عرصه بین المللی سازمان ملل متحد به عنوان جامع ترین سازمان بین المللی است که باید خود را با نیازهای کنونی همراه کند. ولی از بدو تاسیس این سازمان اصلاحاتی جزئی در این سازمان و بالاخص رکن مهم آن یعنی شورای امنیت به وقوع پیوسته است، گروه‌های زیادی از دبیر کل وقت (کفی عنان) تا اتحادیه افریقا، گروه کشورهای جنوب، جنبش عدم تعهد، گروه چهار و گروه کشورهای هم اندیش موسوم به اتحاد برای اجماع طرح هایی را برای اصلاح و کارآمدی بیشتر این شورای پیشنهاد نموده‌اند که تا به امروز در خصوص هیچ کدام توافق جامعی صورت نگرفته است. از میان ایده‌های اصلاحی پیشنهاد شده طرح گروه چهار با اقبال بیشتری مواجه بود ولی گروه کشورهای هم اندیش مسیری در تقابل با این گروه را در پیش گرفتند، برخلاف گروه چهار (چهار کشور: المان، ژاپن، برزیل و هند) که خاستار افزایش اعضای دائم شورای امنیت بودند گروه کشورهای هم‌اندیش صرفا خواستار افزایش اعضای غیر دائم این شورا می‌باشد که در این راستا اتهاماتی را نیز به یکدیگر ایراد نموده‌اند. پرونده مقاله