زمینه و هدف: عملکرد و موفقیت ورزشی تا حدود زیادی تحت تاثیر عوامل استرس زای معمول ورزشی قرار می گیرد و ناتوانی در مقابله موثر با این استرس، برای عملکرد و رضایت شخصی ورزشکار زیان بخش است . لذا هدف از این مطالعه، مقایسه تاب آوری و اضطراب فراگیر در ورزشکاران زن و مرد در رشته های انفرادی و گروهی می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی مقطعی، بر روی 200 نفر از ورزشکاران زن و مرد در رشته های فوتبال، والیبال، تکواندو و شنا در شهر کرج انجام شد که به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. آزمودنی ها به سه پرسشنامه تاب آوری کانر دیویدسون(2003) و پرسشنامه اضطراب بک ((1988 پاسخ دادند. تحلیل داده ها با آزمونهای آماری توصیفی وتحلیلی آماری مانند رگرسیون و تحلیل واریانس چند متغیری در نرم افزار SPSS نسخه 21 انجام شد. نتایج: نتایج مطالعه نشان داد که در ورزشکاران دختر انفرادی و گروهی، تاب آوری، پیش بینی کننده اضطراب فراگیر است ولی در پسران قادر به پیش بینی اضطراب فراگیر نیست (P<0.05). بین اضطراب فراگیر و تاب آوری در دختران و پسران ورزشکار انفرادی و گروهی تفاوت معنادار آماری وجود ندارد(P>0.05). بحث و نتیجه گیری: با توجه به اینکه نتایج این مطالعه نشاندهنده وجود اضطراب فراگیر در همه ورزشکاران می باشد، یافتن روش هایی برای کاهش اضطراب در عملکرد ورزشکاران و کنترل آن ضروری است. پیشنهاد می شود کارگاه های آموزشی در زمینه شیوه های صحیح افزایش تاب آوری و تحمل اضطراب فراگیر در ورزشکاران برگزار گردد. پرونده مقاله