یکی از فضاهای مهم در رابطه با ارزش‌های معمارانه بنای مجتمع‌های مسکونی، فضاهای نیمه‌باز هستند که به ‌نظر می‌رسد در ایجاد آسایش روانی فرد حائز اهمیت باشند. دلیل انتخاب مجتمع مسکونی مکریان مهاباد به عنوان مطالعه موردی؛ گلایه ساکنین از کیفیت نامطلوب معماری و شهرسازی، همچنین مشاهده برخی ناهنجاری‌های اجتماعی و روانی و مشاهده افسردگی بین ساکنین است که به ‌نظر می‌رسد نوعی ارتباط بین طراحی فضاهای باز و نیمه ‌باز این مجتمع با این نوع ناهنجاری‌ها وجود داشته باشد. از این رو هدف پژوهش حاضر تحلیل کارآیی فضاهای نیمه ‌باز در ارتقا کیفیت زندگی ساکنان مجتمع های مسکونی مهر از منظر سلامت می باشد. روش تحقیق حاضر توصیفی-تحلیل و پیمایشی، از نظر هدف کاربردی می باشد. جامعه آماری تحقیق شامل ساکنان مسکن مهر مُکریان مهاباد که برابر 1512 نفر می باشد و حجم نمونه هم برابر 306 نفر از طریق فرمول کوکران بدست آمد. برای تحلیل یافته ها از معادلات ساختاری با نرم افزار SPSS و AMOS استفاده شد. نتایج نشان داد که بیشترین تاثیرگذاری بر کارایی فضای نیمه باز کیفیت محیطی داشته و کمترینش مربوط به کیفیت ساختاری بوده است. در نتیجه بین کارایی فضاهای نیمه باز در مجتمع های مسکونی برای ارتقا کیفیت زندگی ساکنان از منظر سلامت رابطه معناداری وجود دارد و وابسته بهم هستند. پرونده مقاله