استرس یک محرک قوی است که برای تعدادی از بیماری های روانی و نوروبیولوژیک به عنوان یک فاکتور آسیب زا تلقی می شود. در‌میان دوره های مختلف زندگی، دوره جنینی از حساسیت و انعطاف پذیری بالایی برخوردار است و تجربیات مادر در دوران بارداری می تواند به گونه ای شکل دهنده و پیش بینی کننده آینده رفتاری فرزند وی باشد.در مطالعه حاضر از مدل جدیدی ازاسترس اجتماعی در دوران بارداری مادر استفاده شد و تاثیر آن در رفتار فرزندان در بزرگسالی مورد مطالعه قرار گرفت. از20 سر رت ویستار باوزن تقریبی150-200گرم استفاده شد.رت ها پس از بارداری به دو گروه کنترل و استرس تقسیم شدند.گروه استرس از هفته دوم بارداری، تحت استرس بی حرکتی و شکارگر همراه با بی ثباتی اجتماعی قرار گرفت. تاثیر استرس مادر، در فرزندان در سن بزرگسالی با آزمون جعبه تاریک- روشن مورد بررسی قرار گرفت. در گروه استرس نشان داد که T1 (میزان تاخیر در اولین ورود به محفظه روشن) به طور معناداری (0020/0=p ) نسبت به گروه کنترل، افزایش داشت. T2 (زمان کلی که حیوان در محفظه روشن می‌گذراند) و n (تعداد ورود به محفظه روشن) به طور معنا داری به ترتیب (0003/0 = p و 0001/0< p ) نسبت به گروه کنترل کاهش داشت. این تغییرات در مورد جنس نر برای هرکدام از پارامتر های مذکور نسبت به جنس ماده بارزتر بود. القای مدل جدیدی از استرس اجتماعی تاثیر قابل توجه و متفاوتی را در رفتار مادر و به دنبال آن دررفتار فرزندان وی درسن بزرگسالی داشت. همچنین نتایج نشان دهنده تفاوت مقاومت دو جنس نر و ماده در برابر استرس بود. پرونده مقاله