استفاده بهینه از باغات چای در زمان کف‌بر شدن یکی از نیازهای باغداران چای استان گیلان است. یکی از راهکارها، کشت بقولات در بین ردیف‌های بوته‌های چای کف‌بر شده است. لذابه‌منظور بررسی اثر سطوح مختلف کود سولفات پتاسیم و فاصله‌ ردیف‌های کاشت بر عملکرد و اجزای عملکرد لوبیا در باغ کف‌بر شده چای، آزمایشی در سال 1394 در منطقه املش استان گیلان انجام گرفت. آزمایش بصورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در 3 تکرار اجرا گردید. فاکتور اصلی شامل 4 فاصله کشت (20×20،20×30، 20×40 و20×50 سانتی‌متر) و فاکتور فرعی شامل 3 سطح سولفات پتاسیم (0، 75 و 150 کیلوگرم در هکتار) بودند. بالاترین تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، وزن 100 دانه، تعداد دانه در بوته، عملکرد‌ دانه، بیولوژیک، کاه و کلش و غلاف، شاخص برداشت، ارتفاع بوته و تعداد شاخه فرعی با کاربرد 75 کیلوگرم سولفات پتاسیم در هکتار حاصل شد. در این آزمایش تاثیر فاصله کشت بر تعداد غلاف در بوته، وزن 100 دانه، تعداد دانه در بوته، عملکرد‌ دانه و بیولوژیک، عملکرد غلاف و تعداد شاخه فرعی معنی‌دار بود. فاصله کشت 30×20 بالاترین تعداد غلاف در بوته، وزن 100 دانه، تعداد دانه در بوته و تعداد شاخه فرعی را داشت. بالاترین عملکرد‌ دانه، بیولوژیک‌ و غلاف با فاصله کشت 20×20 و 20×30 وجود داشت. همچنین تعداد غلاف در بوته، وزن 100 دانه، تعداد دانه در بوته، عملکرد دانه و بیولوژیک، شاخص برداشت، عملکرد غلاف، ارتفاع بوته و تعداد شاخه فرعی تحت‌تاثیر برهمکنش سطوح سولفات پتاسیم و فاصله کاشت معنی‌دار بود. پرونده مقاله