شوری یکی از فاکتورهای محدود کننده کشت و پرورش انگور در مناطق خشک و نیمه خشک است. از این رو پژوهشی به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی و با 4 تکرار طراحی گردید. در این آزمایش، دامنه تحمل دو رقم انگور(فلیم سیدلس و پرلت) در برابر سطوح مختلف شوری ایجاد شده توسط کلرید سدیم (صفر، 25، 50، 75 و 100 میلی مولار) و تاثیر اپی براسینولید(EBR) در دو غلظت 3 و 6 میکرو مولار و متیل جاسمونات(MeJA) در دو غلظت 3 و 6 میلی مولار تحت این شرایط مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بیانگر تاثیر معنی دار سطوح شوری و تیمارهای هورمونی بر صفات مورد بررسی بود. نتایج حاصل از تجزیه واریانس، افزایش معنی داری را در میزان پراکسیداسیون لیپیدها، نفوذ پذیری غشا و محتوای پرولین و همچنین کاهش معنی داری را در میزان فتوسنتز و تعرق، محتوای نسبی آب برگ و سطح برگ با افزایش سطوح شوری در هر دو رقم نشان داد. تیمارهای هورمونی، بویژه تیمار 6 میلی مولار متیل جاسمونات به طور معنی داری در افزایش محتوای پرولین، سطح برگ و میزان فتوسنتز و تعرق و کاهش میزان نفوذ پذیری غشا و پراکسیداسیون لیپیدها (بجز در تنش شدید شوری) نسبت به نمونه های شاهد و در تعدیل اثرات منفی شوری در هر دو رقم مورد مطالعه موثر واقع گردیدند. به طور کلی رقم پرلت تحمل بیشتری را نسبت به رقم فلیم سیدلس در شرایط شوری از خود نشان داد. پرونده مقاله