به منظور بررسي تاثیر مقادیر و منابع آهن بر عملکرد و اجزای آفتابگردان روغنی رقم فرخ، آزمايشي در ايستگاه تحقيقات كشاورزي و منابع طبيعي شهرستان خوي در قالب طرح بلوك‌های كامل تصادفي با 8 تيمار در 3 تكرار اجرا شد. در اين تحقيق تيمارها شاملT1 : شاهد(عدم مصرف)، T2: مصرف خاكي كلات آهن به مقدار 10 کیلوگرم در هكتار، T3: محلول پاشي كلات آهن با غلظت 5 در هزار در دو مرحله، T4 : محلول پاشي كلات آهن با غلظت 10در هزار، T5: مصرف خاكي سولفات آهن به مقدار 100 کیلوگرم در هكتار، T6: محلول پاشي سولفات آهن با غلظت 5 در هزار، T7 : مصرف خاكي سولفات آهن به مقدار 100 کیلوگرم در هكتار همراه با محلول پاشي سولفات آهن با غلظت 5 درهزار، T8: مصرف خاكي سولفات آهن به مقدار 50 کیلوگرم در هكتار همراه با محلول پاشي كلات آهن با غلظت5 در هزار بود. تجزيه واريانس صفات مشخص كرد بين تيمارهاي مختلف از لحاظ صفاتي مثل ارتفاع بوته، درصد سبزينگي، تعداد دانه در طبق، عملكرد دانه، وزن هزار دانه، قطر منطقه پوكي، درصد روغن و عملكرد بيولوژيك تفاوت معني‌داري وجود دارد. بيشترين درصد روغن(247/40) و تعداد دانه در طبق (696) و درصد سبزينگي (85/42 ) از تيمارT3 با محلول پاشي كلات آهن به ميزان 5 در هزار به‌دست آمد و بيشترين عملكرد دانه (3/351 گرم درمترمربع) از تيمار T4 با محلول پاشي كلات آهن با غلظت 10 در هزار و بيشترين وزن هزار دانه (5/62 گرم) از تيمار T8 با مصرف خاكي سولفات آهن به مقدار 50 کیلو گرم در هكتار همراه با محلول پاشي كلات آهن به مقدار 5 در هزار بدست آمد. همچنين بيشترين منطقه پوكي مربوط به تيمار T1 (عدم مصرف آهن) با 107/34 میلی‌متر و كمترين آن مربوط به تيمار T4با محلول پاشي كلات آهن به مقدار 10در هزار (10/25 ) بدست آمد. درحالت كلي اكثر تيمارهاي محلول پاشي آهن نسبت به تيمارهاي مصرف خاكي و عدم مصرف آهن در گروه آماري بالاتر قرار گرفتند، بنابراين جهت رسيدن به عملكرد بالا و ارتقاء كيفيت آفتابگردان، مصرف آهن توصيه مي‌گردد. پرونده مقاله