این پژوهش با هدف تعیین رابطه بین سبک رهبری تعامل‌آفرین با مسئولیت‌پذیری و اشتیاق به کار انجام شد. هدف پژوهش، کاربردی، روش گردآوری داده‌ها، میدانی و روش اجرا، توصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری را کلیه کارکنان یک سازمان ایرانی تشکیل دادند (986=N). حجم نمونه با توجه به جدول مورگان 278 نفر برآورد شد و برای انتخاب نمونه از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده استفاده شد. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسشنامه سبک رهبری تعامل‌آفرین باس (2000) و پرسشنامه مسئولیت‌پذیری کارول (1991) و پرسشنامه اشتیاق به کار شوفلی (2001) در مقیاس 5 درجه‌ای لیکرت و ضرایب آلفای 82/0 و 84/0 و 79/0 بود. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون‌های کولموگروف‌اسمیرنف (K-S)، ضریب همبستگی پیرسون و تکنیک مدل‌یابی معادلات ساختاری از طریق نرم‌افزارهای آماری SPSS-22 و Lisrel استفاده شد. نتایج به‌دست آمده نشان داد که بین سبک رهبری تعامل‌آفرین با مسئولیت‌پذیری و اشتیاق به کار رابطه وجود دارد و میزان تاثیرگذاری سبک رهبری تعامل‌آفرین بر مسئولیت‌پذیری 78 درصد و بر اشتیاق به کار 65 درصد است. پرونده مقاله