اقدامات تامینی و تربیتی یکی از ثمره های عملی جرم شناسی نظری است، که در روزگار معاصر به عنوان یکی از عناصر مهم تشکیل دهنده سیاست جنایی کشورها بشمار می رود. امروزه تقسیم بندی های متعددی از سوی حقوقدانان در خصوص این اقدامات ارایه شده است. این اقدامات دستاورد عمده نهضت فکری علمی است که از قرن هجدهم در اروپا بر اساس عقاید جامعه شناسی کانت در زمینه حقوق جزا رایج و در قرن نوزدهم میلادی به ایجاد مکتب تحققی حقوق جزا منجر شده است، می باشد و از جمله راه حل های پیشنهادی مکتب تحققی برای خنثی سازی حالت خطرناک، مقابله با بزهکاران به عادت و پیشگیری از تکرار جرم است که از اواخر سده نوزدهم مورد توجه نظام های کیفری قرار گرفته است. این اقدامات برای اولین بار به ابتکار کارل اشتوس، استاد سوئیسی حقوق کیفری از طریق طرحی که وی در سال های 1893-1892 برای قانون جزای سوئیس تهیه و ارایه کرده بود وارد قانون جزای سوئیس گردید. قانونگذاران سایر کشورها نیز به تبع آن و در کنار واکنش سنتی خود در برابر جرم یعنی مجازات، بتدریج این مفهوم را پذیرفته و در قوانین جزایی خود این مفهوم را پیش بینی نمودند. این نوشتار، با رویکرد و دیدگاهی کاربردی، ضمن بررسی فقهی و حقوقی اقدامات تامینی، در صدد بررسی نقش و تاثیر ویژه این اقدامات در پیشگیری از جرم می باشد. پرونده مقاله