پوشش های بیوسرامیکی حاوی تیتانیای متخلخل در کنار سطح پوشیده از هیدروکسی آپاتیت باعث افزایش چشم گیر مقاومت به خوردگی و زیست سازگاری آلیاژهای تیتانیم می شود. در این پژوهش ابتدا از فرآیند اکسیداسیون الکترولیتی پلاسمایی (PEO) در زمان ها و ولتاژهای گوناگون جهت ایجاد تیتانیای حاوی کلسیم و فسفر روی آلیاژ Ti-6Al-4V استفاده شد. سپس نمونه ی بهینه، در زمان های گوناگون مورد عملیات گرمابی قرار گرفت، تا کریستال های هیدروکسی آپاتیت در تخلخل های تیتانیا جوانه زند. ریخت شناسی و سطح مقطع پوشش ها به وسیله ی میکروسکوپی الکترونی روبشی، ترکیب شیمیایی به وسیله ی تجزیه ی پراش پرتو ایکس، پستی و بلندی به وسیله ی میکروسکوپی نیروی اتمی و سختی به وسیله ی نانوسختی سنجی تعیین شدند. هم چنین، رفتار خوردگی پوشش ها به وسیله ی آزمایش های پلاریزاسیون و طیف نگاری امپدانس الکتروشیمیایی مورد مطالعه قرار گرفت. بررسی ها نشان دادند که عملیات گرمابی روی نمونه ی بهینه، به تشکیل فاز کریستالی هیدروکسی آپاتیت روی تخلخل های تیتانیا منجر می شود. کریستال های ایجاد شده دارای شکل کلوخه ای و ابعاد نانومتری هستند. هم چنین، پوشش های ایجاد شده مقاومت به خوردگی زیرلایه ی تیتانیمی را در محیط شبیه سازی شده بدن به مقدار شایان توجهی افزایش می دهند
  پرونده مقاله