سکوهای دریایی در طول عمر مفید خود در معرض آسیب‌های مختلفی قرار می گیرند. این امر می‌تواند بهره‌برداری سازه را دچار مشکل کرده و در صورت رشد و افزایش خرابی باعث خسارات بیشتری در آینده گردد. معمولا محل و شدت آسیب در سازه‌ها نامشخص است، به همین جهت تلاشهای زیادی برای دست‌یابی به روشی دقیق، مطمئن و کم هزینه برای شناسایی آسیب در سازه‌های دریایی صورت گرفته است. روشهای شناسایی آسیب بر پایه پاسخ دینامیکی، یکی از روشهای غیر مخرب و کاربردی مطرح هستند. یکی از مهم‌ترین زیرشاخه‌های شناسایی آسیب بر اساس پاسخ دینامیکی سازه، روش انرژی کرنشی مودال است. در این مقاله با استفاده از روش انرژی کرنشی مودال به شناسایی مکان آسیب در یک سکوی سه پایه توربین بادی دور از ساحل پرداخته شده است. نتایج نشان می دهد که روش فوق الذکر دارای توانایی مناسبی در شناسایی مکان آسیب‌های تکی، هم با شدت کم و هم باشدت زیاد می باشد. همچنین، در حالتی که بیش از یک عضو از سازه دچار آسیب شوند، الگوریتم نوشته شده قادر به شناسایی مکان آسیب‌ها بوده، ولی ممکن است علاوه بر اعضای آسیب دیده، برخی دیگر از اعضا نیز شاخص آسیبی بزرگتر از یک را نشان دهند پرونده مقاله

پایه های خرپایی سازه های فراساحلی از متداولترین سازه های دریایی هستند که در طول عمر بهره برداری درمعرض آسیبهای مختلفی قرار می گیرند. برخلاف سازه های خشکی این سازه ها دائماً در معرض برخورد امواج، خوردگی و آسیب اعضاء به ویژه در ناحیه عرشه و پاشش آب هستند. در عمق های کم استفاده از این سازه توربینهای بادی فراساحلی رایج است. با گذشت مدت زمان قابل توجه از عمر بهره برداری این توربین ها در دنیا پایش سلامت آنها ضرورت یافته است. در این تحقیق با توجه به تفاوت سازه های در معرض بارهای تناوبی امواج و خوردگی بالای آب دریا، با استفاده از روش انرژی کرنشی مودال، با در نظر گرفتن فرکانسهای طبیعی برای تشخیص عیوب احتمالی اعضاء و شدت آسیب، به بررسی اعضای واقع در عرشه و ناحیه پاشش آب که بیشتر در معرض خرابی قرار دارند پرداخته شده است. نتایج نشان می دهند، روش انرژی کرنشی مودال بهبود یافته دقت بالاتری در مکان یابی آسیب نسبت به روش اولیه (شاخص استابس) دارد. همچنین، آسیبهای تکی و چندگانه، با شدت کم و زیاد، توسط این روش با دقت مناسبی تعیین شده اند. پرونده مقاله