هدف این مقاله بررسی وقایع نگاری نارنیا لوئیس بر اساس نظریه ویریلیو است. نظریه درومولوژی ویریلیو نشان می‌دهد که چگونه دیدگاه انسان با افزایش سرعت تغییر می‌کند و چگونه این موضوع غیریت و ذهنیت را به وجود می‌آورد که به سمت یک قدرت پانوپتیک می‌رود. شاید بتوان گفت ربات‌های آینده در داستان‌های لوئیس نیز ارائه شده‌اند: بحث این تحقیق این است که ربات‌های جهان دیگر همان انسان‌هایی هستند که در آینده به وسیله ابزارهای دیگر به آینده نزدیک‌تر می‌شوند. ، که محدودیت های زمانی را از طریق سرعت فرا می گیرد. شخصیت‌های لوئیس به‌عنوان آینه‌ای برای خوانندگان، به‌عنوان وسیله‌ای بصری برای بررسی خود عمل می‌کنند و تصویر خود خواننده و تصویر آرزوهایشان را که از طریق تحقیقات و نوآوری‌هایشان برآورده می‌شوند، منعکس می‌کنند. لوئیس توضیح داده است که چگونه جهان بینی این شخصیت ها آنها را به موجوداتی غیر از آنچه بوده اند منتقل می کند، زیرا آنچه که خود را از دیگران متمایز می کند، دیدگاهی است که از طریق آن جهان دیده می شود. شخصیت های لوئیس را می توان نمایندگان جامعه دانست. از آنجایی که بحث اصلی این مقاله این است که شخصیت های سریال سایبورگ هستند و در یک گفتمان سایبورگ زندگی می کنند، باید از اصول گفتمان پانوپتیکون برای حمایت و اثبات استدلال استفاده کرد. به نظر می رسد شخصیت ها از نظر غایت شناختی هدفمند هستند، اما اهداف آنها با جنبه های منفی انسان تنیده شده است. پرونده مقاله