مسئولیت مدنی در راستای طرح های جنگلداری یکی از موضوعات بسیار مهمی است که همواره در اسناد بین الملل و حقوق داخلی مورد توجه قرار گرفته است. مهم ترین تفاوتی که در راستای مسئولیت مدنی اشخاص ذیمدخل در طرح های جنگلداری در حقوق داخلی و مقایسه آن با حقوق بین الملل دیده می شود، تفاوت در مبانی و شرایط این نوع مسئولیت است. به طوری که مبنای این نوع مسئولیت در حقوق ایران متخذ از فقه و حقوق است که اساس این موضوع در اسناد بین الملل را می توان رویه حاکم عنوان داشت. در مباحث این نوع مسئولیت در حقوق ایران و اسناد بین الملل می توان مقررات مختلفی مورد بررسی قرار داد که از جمله قانونگذار ایران در سال 1341 با تصویب قانون ملی شدن جنگل ها مسئولیت حفظ و حراست از آن ها را بر عهده دولت و در سال 1346 با تصویب قانون حفاظت و بهره برداری از جنگل ها و مراتع دولت را مکلف به تهیه طرح های جنگلداری نموده تا نسبت به حفاظت و حراست از آن اهتمام ورزد و اشخاصی که بر خلاف آن اقدام نمایند مسئول شناخته شوند. در عرصه حقوق بین الملل نیز می توان به بیانیه های استکهلم 1972، ریو 1992 و ژوهانسبورگ 2002 اشاره نمود. بنابراین پژوهش حاضر به بررسی مبانی مسئولیت مدنی اشخاص ذیمدخل در طرح های جنگلداری در حقوق داخلی و اسناد بین الملل به روش تحلیلی- توصیفی و تطبیقی مورد مطالعه قرار گرفته است. بر اساس مقایسه و تحلیل های انجام شده، نتایج گویای آن است که مبنای مسئولیت مدنی اشخاص مذکور در حقوق ایران و بین الملل متفاوت بوده و در هدف و آثار که حفاظت از جنگل ها و جبران خسارت می باشد، مشترک هستند. پرونده مقاله