هدف از انجام این تحقیق ساخت داربست مهندسی بافت استخوان برپایه پلی کاپرولاکتون عامل دار و پلی اتیلن گلایکول دی آکریلات در حضور ذرات هیدروکسی آپاتیت و بررسی خصوصیات مکانیکی و بیولوژیکی داربست حاصل است. در مرحله اول، پلی‌کاپرولاکتون دی‌ال (PCL diol) از طریق واکنش با آکریلیک اسید کلراید، آکریلاته شد و آکریلاته شدن آن با استفاده از طیف‌نگاری مادون قرمز (FTIR) تأیید شد. سپس داربست‌ها از طریق برقراری اتصال عرضی رادیکالی بین پلی‌کاپرولاکتون دی آکریلات و پلی‌اتیلن‌گلایکول دی‌آکریلات درحضور ذرات هیدروکسی آپاتیت و خروج ذرات کلرید سدیم به عنوان تخلخل‌زا ساخته شد. نمونه‌های تهیه شده با استفاده از روش‌هایی مانند میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، طیف نگاری مادون قرمز (FTIR) و آنالیز حرارتی مکانیکی دینامیکی (DMTA) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش نسبت پلی‌اتیلن‌گلایکول دی‌آکریلات (PEGDA) به پلی‌کاپرولاکتون دی‌آکریلات (PCLDA) در شبکه پلیمری، پیک منحنی فاکتور اتلافی (Tan δ) افزایش و مدول فشاری کاهش یافت. به علاوه، با افزودن ذرات هیدروکسی آپاتیت به شبکه‌های پلیمری PCLDA/PEGDA پیک منحنی Tan δ کاهش و مدول فشاری افزایش یافت. به منظور بررسی سمیت یا عدم سمیت داربست‌ها از آزمون تماس مستقیم، بررسی سلول‌های چسبیده شده بر روی داربست و رنگ آمیزی سلولی استفاده شد. نتایج آزمون‌های بیولوژیکی سمیت سازگار بودن داربست‌های PCLDA/PEGDA/HA را نشان داد. همچنین سلول‌های فیبروبلاست و استئوبلاست به خوبی بر روی سطح داربست و دیواره تخلخل‌های آن چسبیده و گسترده شده‌اند. نتایج نشان داد داربست‌های PCLDA/PEGDA/HA پناسیل استفاده در مهندسی بافت استخوان را دارند. پرونده مقاله

هدف از این تحقیق، ساخت داربست مهندسی بافت استخوان از طریق برقراری اتصال عرضی رادیکالی بین زنجیرههای پلی اتیلن گالیکول در حضور پلی کاپروالکتون و ذرات هیدروکسی آپاتیت و خروج ذرات کلرید سدیم به عنوان تخلخل زا است. نمونههای ساخته شده با استفاده از روشهای میکروسکوپ الکترونی روبشی )SEM ،)طیف نگاری مادون قرمز )FTIR )و پراش پرتو ایکس )XRD )مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین درصد تخلخل و اندازه آنها، در صد تورم، درصد کسر ژل و خصوصیات مکانیکی ارزیابی گردید. درآزمون FTIR مشخص شد که اتصاالت عرضی در بین زنجیرههای پلی اتیلن گالیکول برقرار شده است. داربستهای تهیه شده ساختاری متخلخل با اندازه تخلخل بین 100 تا 130 میکرومتر و درصد تخلخل در حدود 70 را نشان دادند. نتایج نشان داد که با افزایش نسبت پلی اتیلن گالیکول )PEG )به پلی کاپروالکتون )PCL )درساختار، در صد تورم به میزان 11 درصد افزایش یافت و مدول فشاری نیز کاهش یافت. با افزودن ذرات هیدروکسی آپاتیت (HA (به این شبکه پلیمری در صد تورم به میزان 4 درصد کاهش یافت و مدول فشاری از 96/0 به 122/1 مگاپاسکال افزایش یافت. همچنین مشاهده شد که همه شبکههای هیدروژلی دارای درصد کسر ژل مشابه به طور میانگین 94 درصد هستند. نتایج نشان داد، داربست شبکهای پلی کاپروالکتون دی ال/پلی اتیلن گالیکول دی آکریالت/هیدروکسی آپاتیت پتانسیل استفاده در مهندسی بافت را دارند. پرونده مقاله