هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقش سبک‌های تربیتی و اسنادی در پیش‌بینی اختلال سلوک با واسطه‌گری کارکرد اجرائی در دانش‌آموزان مقطع اول متوسطه بود. جامعه آماری، شامل تمامی دانش‌آموزان دوره اول متوسطه شهر خوی در سال تحصیلی 1400- 1399 بود که از میان آن‌ها بعد از برآورد حجم نمونه با استفاده از جدول کرجسی و مورگان و با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای 400 نفر انتخاب شدند. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسش‌نامه‌های سیاهه رفتاری کودک آخنباخ نسخه والدین(2007) ، پرسش‌نامه سبک‌های فرزند پروری بامریند(1971) و پرسش‌نامه سبک‌های اسنادی پترسون و همکاران(1982) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از مدل معادلات ساختاری در نرم افزار Smart-PLS3 و SPSS-25 استفاده شد. نتایج حاصل از بررسی داد‌ ها نشان داد سه مقدار 01/0، 25/0و 36/0 به‌عنوان مقادیر ضعیف، متوسط و قوی برای GOF نشان از برازش مناسب مدل پیشنهادی داشت. همچنین نتایج نشان داد سبک اسنادی مثبت با ضریب تأثیر(202/0-)، سبک تربیتی سهل‌گیرانه با ضریب تأثیر(338/0)، سبک تربیتی مقتدرانه با ضریب تأثیر(432/0-) و نقص کارکرد اجرائی با ضریب تأثیر (363/0) به صورت مستقیم بر اختلال سلوک تأثیر داشتند. با توجه به تأثیر سبک تربیتی و اسنادی و نقص کارکرد اجرائی در اختلال سلوک، پیشنهاد می‌شود پژوهش‌های بیشتری جهت شناسایی بیشتر عوامل مذکور انجام گیرد و کارگاه‌های آموزشی برای والدین در زمینه اهمیت این موضوع برگزار شود. پرونده مقاله