عدم کاهش کلاژن دیواره فولیکولی منجر به تجمع فولیکول ها و بروز سندرم تخمدان پلی کیستیک و کاهش کیفیت اووسیت ها می‌گردد. هدف ازمطالعه حاضر بررسی اثر عصاره گیاه فلفل کوهی (Vitagnus castus) بر بلوغ و توان باروری آزمایشگاهی اووسیت‌ها در موش های سوری مبتلاشده به سندرم تخمدان پلی کیستیک (ovarian syndrome; PCOpolycystic) بود. بدین منظور تعداد 32 سر موش سوری ماده NMRI (Naval Medical Research Institute) ماده نابالغ 25 روزه با میانگین وزنی 25 گرم تهیه شده از دانشگاه تبریز، به طور تصادفیبه 4 گروه آزمایشی به شرح زیر تقسیم شدند: گروه شاهد بدون دریافت عصاره، گروه کنترل PCO بدون دریافت عصاره، گروه PCO دریافت کننده365 میلی گرم عصاره فلفل کوهی و گروه PCO دریافت کننده730میلی گرم عصاره فلفل‌کوهی. برای تهیه اووسیت، موش های آزمایشی توسط تزریق درون صفاتی هورمون PMSG (pregnant mare serum gonadotropin) تیمار شدند و بعد از آسان کشی،از فولیکول های تخمدانی تخمک گیری به عمل آمده و برای ارزیابی بلوغ و لقاح آزمایشگاهی مورد استفاده قرار گرفتند.نتایج نشان داد که مقادیر هورمون های تستوسترون و استروژن در گروه های PCO تیمارشده با عصاره فلفل کوهی نسبت به گروه PCOدریافت کننده استرادیول والرات به طور معنی داری پایین تر بود (05/0>p < /em>).همچنین تعداد اووسیت های نابالغی که به مرحله متافازII رسیدند در گروهPCOدریافت کننده730 میلی گرم عصاره فلفل کوهی نسبت به گروه PCO دریافت کننده استرادیول والرات به طور معنی داری بالاتربود (05/0>p < /em>). اما درصد اووسیت های لقاح یافته و نیز بلاستوسیست های تولیدی بین گروه های آزمایشی تفاوت معنی داری با هم نداشتند (05/0<p < /em>). از طرف دیگر درصد رویان های هچ شده در گروه PCO دریافت کننده365 میلی گرم عصاره فلفل کوهی به طور معنی داری بالاتر از گروه PCOدریافت کننده استرادیول والرات بود (05/0>p < /em>). یافته های پژوهش حاضر نشان داد که عصاره گیاه فلفل کوهی باعث تکامل بیشتر اووسیت ها جهت لقاح و نیز افزایش تکامل رویان های حاصل از لقاح آزمایشگاهی در حیوانات درگیربا سندرم تخمدان پلی کیستیک می شود. پرونده مقاله