دیابت ملیتوس اختلالی متابولیکی است که از شیوع بالایی در سراسر جهان برخوردار می‌باشد و افزایش سطح قند خون و در پی آن آسیب‌های جدی را در عروق و بافت های مختلف بدن سبب می‌گردد. هدف از این مطالعه ارزیابی تغییرات میزان شاخص های سرمی آسیب قلبی در موش های صحرایی دچار دیابت تجربی بود. بدین منظور تعداد 30 سر موش صحرایی نر ویستار به طور تصادفی در 2 گروه 15 تایی شاهد سالم و تیمار دیابتی تقسیم شدند. دیابت ملیتوس تجربی نیز با تزریق داخل صفاقی تک دز آلوکسان (mg/kg 120) ایجاد گردید. چهار هفته پس از القاء دیابت، شاخص های سرمی آسیب قلبی در موش های مورد مطالعه اندازه گیری شد. متوسط قند خون گروه دیابتی mg/dl 36±1/263 و گروه شاهد mg/dl 12±7/96 بود که حاکی از وجود اختلاف آماری معنی دار بین دو گروه بود (000/0=p). میزان سرمی cTnI (تروپونین I قلبی) در موش های صحرایی مبتلا به دیابت تجربی به طور معنی داری بیشتر از موش های صحرایی گروه شاهد بود (002/0=p). هم چنین فعالیت سرمی آنزیم های AST (آسپارتات آمینوترانسفراز)، LDH (لاکتات دهیدروژناز) و CK-MB (کراتین کیناز قلبی- مغزی) در گروه دیابت تجربی در مقایسه با گروه شاهد به طور معنی داری بیشتر بود. در این مطالعه از لحاظ ارتباط بین مقدار قند خون و میزان تروپونین I قلبی سرم (685/0=r‌، 010/0=p) و نیز سطح فعالیت سرمی آنزیم ها شامل AST (862/0=r‌، 000/0=p)، LDH (760/0=r‌، 008/0=p) و CK-MB (590/0=r‌، 014/0=p) همبستگی مستقیم و معنی دار برآورد گردید.در این مطالعه افزایش میزان cTnI سرم همراه با بالا رفتن میزان فعالیت آنزیم های سرمی شاخص قلب در موش های صحرایی دچار دیابت در مقایسه با گروه شاهد موید بروز درجاتی از آسیب عضله قلب است. پرونده مقاله