به‌منظور بررسی اثر تیمارهای مختلف محلول پاشی بر صفات بیوشیمیایی وآنتی اکسیدانی ژنوتیپ های گندم تحت شرایط مختلف رطوبتی، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دو مکان انجام شد. فاکتور اصلی آبیاری (نرمال و تنش کم آبی) و فاکتورهای فرعی چهار سطح محلول پاشی (شاهد-بدون محلول پاشی)، جاسمونیک اسید، نانو کلات روی و سوکسینات) و سه ژنوتیپ مختلف جو بودند. نتایج نشان داد تنش کم آبی محتوی کلروفیل a، کلروفیلb و کل را در مقایسه با شرایط آبیاری کامل به ترتیب 9/03، 6/66 و 7/32 درصد کاهش و مقدار فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز و گلوتاتیون ردوکتاز را به ترتیب 3/29، 3/48 و 50/90 درصد افزایش داد. محلول پاشی نانوکلات روی مقدار کلروفیل a، کلروفیلb و کل و همچنین فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز و گلوتاتیون ردوکتاز را در مقایسه با شاهد به ترتیب 15/45، 15/76، 14/70، 52/63، 11 و 48/14 درصد افزایش داد. رقم میهن بالاترین محتوی رنگدانه¬های فتوسنتزی و کمترین مقدار فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان را به خود اختصاص داد. نتایج نشان داد محلول پاشی نانو کلات محتوای پرولین، گلوتاتیون رودکتاز و عملکرد دانه را در مقایسه با تیمار شاهد در هر دو شرایط آبیاری نرمال و تنش کم آبی افزایش داد. همچنین، محلول پاشی نانو کلات روی در رقم میهن توانست بالاترین عملکرد دانه و کمترین مقادیر پرولین، گلایسین بتائین و مالون دی آلدهید را تولید کند. در بین تیمارهای برهمکنش آبیاری با رقم، لاین 9 بالاترین محتوی گلایسین بتائین در هر دو شرایط به خود اختصاص داد. می توان اظهار داشت محلول پاشی نانوکلات روی همراه با رقم مناسب می تواند راهکاری برای بهبود عمکلرد دانه تحت شرایط مختلف محیطی باشد.