برقراری سازش و مصالحه بین ذینفعان بهره‌برداری سامانه‌ی مخازن، یکی از مهمترین مسائل مطرح در حوزه‌ی مدیریت منابع آب می‌باشد. انگاره بازیها بطور عام، و شبیه حل اختلاف نش بطور خاص، از جمله روشهایی به شمار می‌روند که با توجه به اختلافات موجود، و با در نظر گرفتن میزان مطلوبیت هر یک از ذینفعان، به جستجوی راه‌حل بهینه در فضای تصمیم می‌پردازند. در این تحقیق، مسأله‌ی بهره‌برداری بهینه از سامانه‌ی سه‌مخزنه با اهداف تولید کارمایه برق‌آبی، و تأمین نیاز پایین‌دست، مد نظر قرار گرفته است. جهت مشخص نمودن تأثیر یکپارچه‌سازی اهداف بهره‌برداری، ابتدا ذینفعان هر مخزن به صورت همزمان، سپس در قالب معرفی توابع هدف مستقل، به صورت جداگانه، در نظر گرفته شده‌اند. نتایج حاکی از افزایش مطلوبیت ذینفعان هر مخزن در حالت معرفی توابع هدف به صورت مجزا بوده است. در گام بعدی، جهت برقراری سازش بین ذینفعان (تولید کارمایه برق‌آبی و تأمین نیاز پایین‌دست)، توابع مطلوبیت در قالب تابع نش استفاده شده است. جواب حاصل از اجرای شبیه فوق، نقطه‌ای از فضای تصمیم است که بیشترین مطلوبیت همزمان را برای هر یک از ذینفعان فراهم می‌سازد. در این حالت، سامانه‌ی مخازن به دو گروه مخازن موازی بالادست، و مخزن پایین‌دست تقسیم شده است که ذینفعان آن در تلاش برای تولید کارمایه برق‌آبی و تأمین نیاز پایین‌دست می‌باشند. نتایج حاکی از آنند که مجموع مطلوبیتهای سامانه در حالت مخازن موازی بالادست و مخزن پایین‌دست برابر با 872/5 واحد خواهد بود که 472/0 درصد بیش از مجموع مطلوبیتهای سامانه با در نظر گرفتن مخازن به صورت مجزا می‌باشد. پرونده مقاله

در سال­های اخیر، به علت رشد صعودی تقاضای آب، استفاده بیش از پیش از منابع محدود آب، اعم از سطحی و زیرزمینی، و در برخی مناطق استفاده‌ی توأمان از این منابع، افزایش یافته است. همزمان با این رشد استفاده، شبیه‌سازی بهره‌برداری، شامل شبیه‌سازی و بهینه‌سازی، بخصوص در نحوه‌ی‌ برخورد با آب زیرزمینی، توسعه یافته است. قواعد بهره‌برداری یکی از ابزارهای مناسب در برنامه‌ریزی منابع آب می‌باشند که با استفاده از مقادیر متغیرهای حالت متفاوت، در گذشته و حال سامانه‌، نحوه‌ی و مقدار برداشت از منابع مختلف را در زمان حاضر براورد می‌کنند. در این تحقیق، نحوه‌ی بهره‌برداری زمان واقعی از منابع متفاوت و تخصیص آب به نیازهای مختلف سامانه‌ی آبخوان- سد در محدوده‌ی کرج مورد بررسی قرار گرفته است. به این منظور، کارآیی الگوریتم ژنتیک[1] (GA) در استخراج قاعده‌ی بهره‌برداری خطی و برنامه‌ریزی ژنتیک با موقعیت ثابت ژن[2] (FLGGP) در یافتن روابط ریاضی بدون قالب از پیش تعیین شده خطی یا غیرخطی، با هدف کمینه‌سازی مجموع مربعات انحرافات مقادیر بهنجار شده تخصیص از نیاز، مقایسه شده‌اند. نتایج حاکی از آن هستند که تابع هدف حاصل از FLGGP، 58/32 درصد کمتر (بهتر) از مقدار مشابه حاصل از GA می‌باشد. به این ترتیب، کارآیی و انعطاف‌پذیری FLGGP، به علت استفاده از توابع و متغیرهای مختلف در جستجوی فضای تصمیم برای سامانه‌ی تلفیقی، بیشتر از GA است.
[1]- genetic algorithm [2]- fixed location gene genetic programming پرونده مقاله