هدف از این تحقیق، بررسی پتانسیل­های تجاری صادرات میگوی ایران به کشورهای عضو اتحایه­ی اروپا و برآورد عوامل تعیین­کننده­ای است که بر این جریان تاثیر گذارند. در این مطالعه، از رهیافت مدل جاذبه­ی استاندارد و تعمیم­یافته استفاده شده است. به­منظور برآورد مدل، روش پانل دیتا برای کشور اسپانیا، انگلستان، ایتالیا، پرتقال، فرانسه و آلمان طی دوره­ی زمانی 1370 تا 1390 به­کار رفته است. برای تفسیر بهتر اثرات متغیرها، این مدل در دو سناریو تخمین زده شده است. در سناریوی اول، اثرات تولید ناخالص داخلی سرانه و فاصله­ی جغرافیایی دو کشور واردکننده و صادرکننده در یک مدل  جاذبه­ی استاندارد برآورد شد. در سناریوی دوم، اثر مقررات فنی و بهداشتی به­عنوان یک متغیر موهومی و تاثیر متغیر نرخ ارز کشورها در قالب مدل­های جاذبه­ی تعمیم یافته بررسی شد. نتایج نشان می­دهد که تولید ناخالص داخلی سرانه­ی کشور ایران، فاصله­ی جغرافیایی میان دو کشور طرف تجاری، نرخ ارز کشورهای واردکننده و مقررات فنی و بهداشتی اعمال شده از جانب کشورهای واردکننده اثر منفی و معنی­داری بر جریان صادرات میگوی ایران به کشورهای عضو اتحادیه­ی اروپا دارند. تولید ناخالص داخلی سرانه­ی کشورهای واردکننده و نرخ ارز کشور ایران نیز دارای اثر مثبت بر حجم صادرات میگو هستند. همچنین با استفاده از مدل جاذبه­ی استاندارد، مقدار پتانسیل تجاری و موفقیت تجاری در صادرات میگو به کشورهای عضو اتحادیه­ی اروپا برآورد شد. کشور اسپانیا با صادراتی چهار برابر  ظرفیت­های موجود بالاترین موفقیت تجاری و کشور آلمان با 1% موفقیت، پایین­ترین موفقیت تجاری در استفاده از ظرفیت­های موجود را به خود اختصاص داده­اند.
 
طبقه­ بندیJEL:C01, C23, F11, Q13 پرونده مقاله