پس از انتخاب احمدی نژاد به عنوان رئیس جمهور، سیاست خارجی دچار دگرگونی شد و این دگرگونی نه تنها در سیاست خارجی بلکه در سیاست داخلی هم آشکارا نمایان شد. بخصوص که در سیاست هسته ای سیاست عدم انعطاف و سازش ناپذیری را در پیش گرفت. هدف از نگارش این مقاله پاسخ به این سوال است که با توجه به مدل تصمیم گیری طرح پیوستگی جیمز روزنا چه عواملی باعث سازش ناپذیری و عدم اعتنا به قطعنامه های شورای امنیت از طرف دولت نهم و دهم در سیاست هسته ای شد و هدف ما اثبات این فرضیه هست که با توجه به مدل تصمیم گیری جیمز روزنا عامل (محیط بین الملل - نظام سیاسی) بیشتر از سایر عوامل(فرد - نقش- جامعه) در سازش ناپذیری و در پیش گرفتن سیاست مقاومت احمدی نژاد در سیاست هسته ای موثر بوده است. پرونده مقاله