آزادی بیان به عنوان یکی از حقوق بنیادین بشر به شمار می آید، آزادی رسانه یکی از پیش فرض های ضروری برای تحقق یک جامعه دموکراتیک است ولی به علت اینکه ممکن است با سایر حقوق تعارض داشته باشد به یک حقی مناقشه پذیر تبدیل شده است، پس نمی توان آن را به عنوان یک حق مطلق قلمداد نمود پس محدودیت هایی برای اعمال آن اجراء شده است. در این مقاله با روش تحلیلی – توصیفی در چارچوب هنجارها، ساختارها و نهادهای حقوق عمومی و تحلیل آزادی رسانه در وضعیت اضطراری در کنوانسیون حقوق بشر آمریکاپرداخته شده است. امروزه حق آزادی بیان در اسناد بین المللی و منطقه ای حقوق بشر به رسمیت شناخته شده و با محدودیت هایی همچون امنیت ملی، نظم عمومی، منافع عمومی، حفظ آبرو و حیثیت دیگران و غیره نیز مواجه می باشدسئوال ما در این تحقیق این است که حق آزادی رسانه در وضعیت اضطراری حقی مطلق است یا خیر؟ در پاسخ به مقید بودن این حق علاوه بر رعایت ملاحظات مربوط به منافع عمومی با رعایت موازین حقوق بشری قابل اعمال می باشد. پرونده مقاله