سهیلا یوسفی[1]- مهدی مومنی[2] تاریخ دریافت: 4/7/1398- تاریخ پذیرش: 3/10/1398 چکیده: بازنگری اسناد بین المللی، تجلی پویایی حقوق است. متداول ترین روش، دستیابی به اجماع حداکثری اعضاست. اساسنامه دیوان کیفری بین المللی چگونگی بازنگری را بیان می کند. در کنفرانس کامپالا 2010 ، موارد مهمی مطرح شد. کنفرانس نیویورک 2017، تلاش دولت های عضو ICC در کنفرانس کامپالا را تا حد زیادی تکمیل کرد. سوال اصلی اینکه راهکار مطرح در اساسنامه تا چه اندازه از کارآیی برخوردار است و تا چه میزان از تمام ظرفیت ها استفاده شده است؟ بنظر می رسد؛ در راهکارهای ارائه شده، از تمام ظرفیت های اساسنامه، از جمله ظرفیت شورای امنیت، توسط دول متعاهد استفاده نشده است. از همین رو ارزیابی عملکرد دیوان، با انتقاد مواجه است. پژوهش حاضر با تکیه بر دکترین حقوقی، اسناد بین المللی(UN , ICJ , ICC) به نقد و تحلیل مبانی بازنگری و رویه عملی و اسناد سازمان های بین المللی پرداخته است . [1] - دانشجوی دکتری، حقوق (گرایش بین الملل عمومی)، واحد دامغان، دانشگاه آزاد اسلامی، سمنان، ایران yo.so58@yahoo.com [2] - استادیار و عضو هیئت علمی، کیفری و جرم شناسی، گروه حقوق، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران: نویسنده مسئول drmomeni.law@gmail.com پرونده مقاله

زمینه و هدف: سازمان‌های بین‌المللی غیردولتی از جمله بازیگران فعال در عرصه‌های مختلف حقوق بین‌الملل در تمامی صحنه‌های جهانی هستند که نقشهای مفید و موثری را تاکنون ایفا کرده‌اند. در جریان شیوع بیماری کووید 19 نیز این سازمانها با تکیه بر اصل بین‌المللی همکاری میان اعضای جامعه جهانی، علیرغم داشتن ضمانت اجرا و نهاد الزام‌کننده، تاثیرات مهم و کارکردهای فراوانی در زمینه‌های اجتماعی، فرهنگی، بهداشت، اقتصادی و حتی سیاسی در مقابله با این اپیدمی و در همگرایی با سایر بازیگران بین‌المللی داشته‌اند. بررسی ابعاد، نحوه عملکرد و میزان تأثیرگذاری این فعالان بین‌المللی موضوعی است که در این پژوهش مورد واکاوی قرار گرفته و از اهداف این پژوهش است.روش: پژوهش حاضر با روش توصیفی - تحلیلی انجام‌ شده است.یافته‌ها و نتایج: با وجود عدم تأیید و ارزش‌گذاری کافی نسبت به نقش سازمانهای بین‌المللی غیردولتی، این فعالان محدود عرصه بین‌الملل، فعالیت‌های نامحدودی را در جهت کمک به حل معضلات جهانی از جمله این همه‌گیری انجام داده و اغراق‌آمیز نخواهد بود اگر نتایج آن را قابل‌ستایش بدانیم. این سازمان ها با ورود خود به عرصه‌های بهداشتی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی و تأثیرگذاری در رویه دولتها و سازمانهای بین‌المللی و اصلاح آنها به طرق مختلف، در زمینه‌های پیشگیری و کنترل اپیدمی کووید 19 و کاهش اثرات زیانبار آن حتی در دوره پساکرونا، از شناسایی مشکلات گرفته تا اجماع و تبادل‌نظر و اجرای برنامه‌های توافق‌شده، سعی در نجات جهان از این بلای ویرانگر و به نوعی اثبات مزایای وجود و حضور خود و به رخ کشیدن تواناییهایشان به جامعه جهانی دارند. پرونده مقاله